Editorial: Ο ιός είναι εδώ και τον κρύβουμε στον εφησυχασμό μας!

Οι καθηγητές Βατόπουλος και Μαγιορκίνης (μέλη της επιτροπής λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας), η καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Αθηνά Λινού και άλλοι ειδικοί επισημαίνουν, αίφνης (;), τους κινδύνους από τα φαινόμενα συνωστισμού που παρατηρούνται ανά την επικράτεια, κυρίως σε χώρους διασκέδασης- κλειστούς ή και υπαίθριους. Οι καταστάσεις αυτές δρουν ως εστίες υπερμετάδοσης του ιού, σε τέτοιο βαθμό που ο πρώτος εκ των επιστημόνων να επισημαίνει δραματικά πως “από πάρτι θα την πάθουμε”, ο δε δεύτερος να αποκαλύπτει πως εξετάζεται το ενδεχόμενο απαγόρευσης συναθροίσεων ένω των πενήντα ατόμων.

Η Ξάνθη και η Παραμυθιά στέλνουν, άλλωστε, το δικό τους μήνυμα πως ο κοροναϊός δεν εξαφανίστηκε στην χαλαρότητα του ελληνικού καλοκαιριού και πως η “ασφαλής Ελλάδα” που διαφημίζουμε για να προσελκύσουμε τουρίστες είναι μια έννοια σχετική και εμπεριέχει το ρίσκο της αναζωπύρωσης της πανδημίας.

Αναμφίβολα για την κυβέρνηση αυτό που προέχει αυτή την ώρα είναι η επανεκκίνηση του τουρισμού και της οικονομίας. Αυτό, όμως, δεν πρέπει και δεν μπορεί να υποτιμά τους κινδύνους, αφενός των εισαγόμενων κρουσμάτων, αφετέρου της πλήρους άρσης των περιοριστικών μέτρων στον βωμό της οικονομικής δραστηριότητας και του θερινού μας εφησυχασμού.

Όταν, όμως, οι επιστήμονες -τους οποίους πρέπει “να ακούμε”, όπως είπε ο πρωθυπουργός στην τηλεδιάσκεψη για τον Covid 19- δημοσιοποιούν τις ανησυχίες τους και περιγράφουν πως μπορεί να υπάρξει πρόωρο δεύτερο κύμα κοροναϊού μέσα στο καλοκαίρι, διερωτάται κανείς που ακριβώς βρίσκονται οι επίσημες αρχές.

Η τακτική ενημέρωση των πολιτών αδρανεί, ο “αψύς” κ. Χαρδαλιάς αυτο-περιορίζεται για να μην δραματοποιεί καταστάσεις και να μην φοβίζει, οι εξηγήσεις για τις τοπικές αναζωπυρώσεις δίνονται πλημμελώς και η γενικότερη ατμόσφαιρα πλήρους χαλάρωσης των μέτρων (σε όλους τους χώρους υγειονομικού ενδιαφέροντος) δημιουργεί την εντύπωση πως “όλα τέλειωσαν”. Η επικοινωνιακή αποστρατεία του Σωτήρη Τσιόδρα αποκαλύπτει, άλλωστε, τις νέες προτεραιότητες της κυβέρνησης όπου η οικονομία νικάει την υγειονομική ασφάλεια.

Κάτι γίνεται λάθος και αυτό είναι προφανές. Πήγαμε απότομα από το ένα άκρο των απαγορευτικών, της καραντίνας και των προστίμων, στο άλλο άκρο του “δεν τρέχει τίποτε”. Εάν, όμως, επιβεβαιωθούν -μακάρι να μην συμβεί αυτό- οι επιστήμονες που ανησυχούν το υγειονομικό, κοινωνικό και οικονομικό κόστος θα είναι πολύ μεγαλύτερο…

Libre