Φθόνος και μιζέρια για 20 εκατομμύρια

Αδυνατώ να αντιληφθώ την έκρηξη κατά της κυβερνητικής ηγεσίας στην υπόθεση του διαμοιρασμού της… ολίγον παχυλής κρατικής επιχορήγησης στα Μέσα ενημέρωσης.

Εύκολα συμπεραίνεται, πως η πλευρά που ασκεί την κριτική, καθημερινώς και ολοένα διογκούμενη, εκπέμπει μια αναίτια μιζέρια.

Αλέξανδρου Ραπακούσιου*

Ας χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα το brand Μένιος Φουρθιώτης. Πρώην ατζέντης της πιο επιτυχημένης ελληνικής εξαγωγής στην παγκόσμια σφαίρα της πορνογραφίας, παρουσιαστής σε χαζοανάλαφρη τηλεοπτική εκπομπή και πλέον κρατικά επιχορηγούμενος ως ιδιοκτήτης ενός εκ των ενημερωτικών ιστοσελίδων που μοιράστηκαν είκοσι εκατομμύρια ευρώ.

Χρήσιμη υποσημείωση, πως το σύνολο του παραπάνω βιογραφικού χτίστηκε με αμφιλεγόμενες δεξιότητες στην εκφορά της ελληνικής γλώσσας. 

Εάν αυτό δεν είναι επιτυχία, τότε τι είναι; Αρκετά με τον φθόνο και τη μιζέρια…

«Ναι, αλλά τα χρήματα είναι δημόσια. Δε γίνεται να χρηματοδοτούμε το κάθε περιοδεύον τσίρκο!», ανταπαντά η πλευρά–συνώνυμο της μιζέριας.

Και ποιος εμποδίζει τα μέλη του φθονερού στρατοπέδου να πράξουν όπως άλλοι κι άλλοι; Να ντυθούν, να στολιστούν και να πάρουν σβάρνα τις κομματικές εκδηλώσεις για να φτιάξουν επιτέλους τον κύκλο τους! Από τον φοιτητή λακέ που θα σερβίρει τα καναπεδάκια του event, έως και το κορυφαίο όνομα που θα δώσει το παρόν στην εκδήλωση, κάθε γνωριμία αποδεικνύεται στο τέλος χρήσιμη.  

Και όταν με το καλό ενημερωθούν εκ των έσω πως επίκειται χρηματικός μποναμάς εκατομμυρίων, τότε ας δημιουργήσουν κι εκείνοι ένα μπλογκ, ας δημοσιεύσουν και δύο–τρία κόπι πέιστ άρθρα για το ξεκάρφωμα και ας ζητήσουν από τις παλιές τους γνωριμίες να ενταχθούν στους παραλήπτες της επιχορήγησης.  

Τόση κοροϊδία για κάποιον που εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την διαχρονικά πελατειακή οργάνωση της εκτελεστικής εξουσίας, από ανθρώπους που δεν είχαν το θάρρος ή την ευφυΐα να πράξουν το ίδιο.

Η πλευρά που ζέχνει μιζέρια θα επιμείνει. «Δικαιούμαστε τουλάχιστον να μάθουμε πόσα χρήματα πήρε ο καθένας!».

Υπό ποια ιδιότητα το δικαιούνται ακριβώς; Και επιπλέον, σκέφτονται τι θα επακολουθήσει, εφόσον η ακριβής λίστα δοθεί στη δημοσιότητα;

Μάλλον όχι. Ας φανταστούν λοιπόν ότι οι εκδότες Α και Β συναντιούνται τυχαία μετά την αποκάλυψη των ποσών που έλαβε ο καθένας τους. Ο μεν κότσαρε στον πρωθυπουργό της χώρας το προσωνύμιο «Μωυσής», ενώ ο δε τον ανήγαγε σε «Ηγέτη του 21^ου αιώνα». Φυσικό να πλακωθούν, όταν μαθευτεί πως ένας από τους δύο έλαβε πολύ περισσότερα χρήματα από τον άλλον.

Είναι η χώρα έτοιμη να εισέλθει σε εκδοτικούς καυγάδες και με τη σειρά του, το πρωθυπουργικό περιβάλλον να σπαταλήσει πολύτιμο χρόνο προς επίλυση εκδοτικών διαμαχών, ενόσω το βαρυσήμαντο στοίχημα της τουριστικής περιόδου δεν έχει ακόμα κερδηθεί;

Φυσικά και όχι. Την συγκεκριμένη περίοδο, η διαρκής απαίτηση περί διαφάνειας δεν συνεπάγεται πατριωτική στάση ευθύνης. Η βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας, Σ. Βούλτεψη, το έθεσε ορθά αναφερόμενη σε έτερο πολιτικό κόμμα: «Να ησυχάσουν λίγο, να κάνουν αναστολή αντιπολίτευσης!». Και να βάλει πλάτη, όπως οφείλει να πράξει και το υπόλοιπο των κοινοβουλευτικών δυνάμεων, θα πρόσθετα εγώ.

Ή καλύτερα, εκτός από τα υπόλοιπα κόμματα, και οι ίδιοι οι κυβερνητικοί βουλευτές – δήθεν αντάρτες. Ήδη, δύο «γαλάζιοι» (Ντ. Μπακογιάννη, Στ. Κελέτσης) αποστασιοποιούνται και ζητούν διαφάνεια στα διοχετευμένα κρατικά χρήματα προς τα Μέσα. Ας μαζευτούν ή ας τους μαζέψουν επιτέλους!

Η πτέρυγα και η συνοδευόμενη μιζέρια της δε σταματά εδώ και συνεχίζει ακάθεκτη· αυτή τη φορά, με το επιχείρημα πως «από πού κι ως πού δόθηκε κρατική επιχορήγηση σε ιστοσελίδα της Ομογένειας, εφόσον η διαφήμιση αφορούσε το Μένουμε Σπίτι–Μένουμε Ασφαλείς, άρα τους διαμένοντες στην Ελλάδα;». Προχωρούν τον κλαυσίγελό τους κι ένα βήμα παραπέρα, ερμηνεύοντας την απόφαση ως «δώρο» στην ιστοσελίδα που θα ενημερώνει τους –έχοντες πλέον δικαίωμα ψήφου– ομογενείς.

Ερμηνεία, πέρα για πέρα επιφανειακή. Ο τόπος μας είναι state of mind· είτε βρίσκεσαι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, είτε εδώ, είναι το ίδιο και το αυτό! Δηλαδή τι θέλουν; Να μη χτίζονται νοητές γέφυρες προς τον απανταχού Ελληνισμό, ιδιαίτερα υπό συνθήκες γενικευμένης ανασφάλειας και φόβου; Διχασμοί για ψωροχιλιάρικα, δηλαδή, αντί να τίθεται ως προτεραιότητα η Ενότητα μεταξύ Μητρόπολης και Ομογένειας.

Μέχρι και οι πουριτανικοί κύκλοι εξεγέρθηκαν, επειδή δόθηκε μερίδιο κρατικού χρήματος στην ελληνική ιστοσελίδα του Playboy.

Πουριτανοί γεννήθηκαν, πουριτανοί και θα πεθάνουν. Εξάλλου, ο κρατικός μποναμάς μερίμνησε και για τα πιο συντηρητικά κοινωνικά στρώματα, χρηματοδοτώντας χριστιανική ιστοσελίδα που ενημέρωνε για το πόσο ακίνδυνο είναι το κοινό κουταλάκι στην κυριακάτικη Λειτουργία. Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο;

Πάρα ταύτα, οι μόνοι που ίσως θίγονται και δικαιούνται να ομιλούν είναι μία μερίδα ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος. Χαρακτηριστικό της, η βαθιά πίστη στον περιορισμό του κράτους, στην περικοπή της σπατάλης, στο φρέσκο τεχνοκρατικό αίμα, στην αναδιάρθρωση του κράτους και στην εξάλειψη των πελατειακών σχέσεων. Η πίστη τους αποτυπώθηκε προεκλογικά στο κυβερνητικό πρόγραμμα και ορθά έκαναν την επιλογή τους.

Πείτε το έκτη αίσθηση, αλλά θαρρώ πως σταδιακά συνειδητοποιούν ότι οι σταγόνες που έπεφταν στο κεφάλι τους, ήδη από το περασμένο φθινόπωρο, όταν και ο εμπνευστής της μεταρρυθμιστικής και μετριοπαθούς κεντροδεξιάς «πιάστηκε» να συνδιαλέγεται με 76χρονο νεκροζώντανο – προορισμένος για τη διοίκηση του νοσοκομείου στην Καρδίτσα, στην πραγματικότητα δεν προέρχονταν από τη βροχή, αλλά από τον σίελο.

Σταγόνες, δηλαδή, από φτύσιμο, και συγχωρήστε με για την παράθεση του χαμηλού λεκτικού επιπέδου της φθονερής πλευράς.

Στο κάτω κάτω της γραφής, η ουσία είναι μία: το δεύτερο σκέλος της ενημερωτικής εκστρατείας, εκείνο του «Μένουμε Ασφαλείς», έχει πετύχει τον σκοπό του. Οι πολίτες συνετίστηκαν, δίχως να παρατηρείται συγχρωτισμός σε μπαράκια, μέσα μεταφοράς και κρατικές υπηρεσίες.

Ούτως ή άλλως, ο ιός αποτελεί πλέον παρελθόν και η επιτυχία πιστώνεται σε όλους! Άλλωστε, μόνο μια χώρα που πέτυχε να συντρίψει τον αόρατο εχθρό θα βρισκόταν σε θέση να υποδέχεται πτήσεις από την Ιταλία, για την οποία προφανώς τα Μέσα ακολούθησαν την κλασική συνταγή διόγκωσης της πραγματικής καταστροφής.

Είκοσι εκατομμύρια ευρώ; Είκοσι. Ας γίνουν και σαράντα! Μίζεροι και φθονεροί, σκασμό και κολύμπι.

*Τεταρτοετής φοιτητής Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο offlinepost.gr