Για την κ. Μενδώνη του… Πολιτισμού, δεν χρειάζονται ο Τσουκαλάς και ο Γαβράς, όπως δεν χρειάζεται κι ο Ξαρχάκος…

Στην υπόθεση της αντικατάστασης του Κωνσταντίνου Τσουκαλά στο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού το περίεργο δεν είναι αυτή καθ΄ αυτή η απόφαση της Λίνας Μενδώνη. Ο καθηγητής Τσουκαλάς, ένας από τους σπουδαιότερους ανθρώπους στον χώρο της διανόησης, των πανεπιστημίων, των Γραμμάτων και των Τεχνών, κοσμούσε προφανώς με την παρουσία του τον συγκεκριμένο οργανισμό. Η υπουργός Πολιτισμού συνηθίζει από την αρχή της θητείας της να λαμβάνει μάλλον ακατανόητες αποφάσεις, ή να υλοποιεί ενίοτε εντολές που λαμβάνει. Όπως και συνηθίζει να ανοίγει μέτωπα με τους ανθρώπους του χώρου που έχει κληθεί να υπηρετήσει.

Ίσως το πιο περίεργο, όμως, στην περίπτωση της “αποστρατείας” Τσουκαλά είναι πως η κ. Μενδώνη γνωρίζει πολύ καλά πως ο διανοούμενος και πανεπιστημιακός δεν είναι ένα πρόσωπο με κομματική προέλευση. Στενός φίλος του Κώστα Σημίτη (την εποχή που και η υπουργός “φλερτάριζε” με το περιβάλλον του τότε πρωθυπουργού), άνθρωπος που κινούνταν, πάντοτε, στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς, πολιτικός φίλος του Αλέξη Τσίπρα. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Δεν συνδέθηκε ποτέ με τις κομματικές παρακάμερες, δεν υπήρξε ποτέ άνθρωπος των παρασκηνίων.

Όταν, λοιπόν, αντικαθιστά κανείς τον Κωνσταντίνο Τσουκαλά αναλαμβάνει την ευθύνη να προτείνει κάποιον άνθρωπο ισάξιο ή σε κάθε περίπτωση μια προσωπικότητα συνδεδεμένη με τον πολιτισμό. Όχι, φυσικά, έναν ιδιωτικό εκπαιδευτικό, χωρίς περγαμηνές, πλην του ότι διαθέτει κομματική ταυτότητα και είναι στέλεχος της ΔΑΚΕ ιδιωτικών εκπαιδευτικών.

Στην επιτροπή της Βουλής, πρέπει να σημειώσει κανείς πως υπέρ της αντικατάστασης Τσουκαλά έσπευσε και το ΚΙΝ.ΑΛ, παρότι όλοι γνωρίζουν την μακρόχρονη σχέση του με τον Κώστα Σημίτη, τον Κώστα Λαλιώτη, τον Ευάγγελο Βενιζέλο και άλλους.

Και εν κατακλείδι, μαζί με τον Κωνσταντίνο Τσουκαλά, την άγουσα έλαβαν -ως μη κομματικοί- σπουδαίοι πανεπιστημιακοί και προσωπικότητες του πολιτισμού, μεταξύ των οποίων και ο Κώστας Γαβράς. Στα “αζήτητα” κι αυτός, όπως ο Σταύρος Ξαρχάκος…

Υπέρ της πρότασης της υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνας Μενδώνη, για το διορισμό του ιδιωτικού εκπαιδευτικού Νίκου Κούκη, δήλωσαν η ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής. «Παρών» δήλωσαν τα άλλα κόμματα.

Λ. Μενδώνη: «Ο πλέον κατάλληλος για τη συγκεκριμένη θέση»

«Το ΕΙΠ διαδραματίζει καίριο ρόλο για την μελέτη της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού και τη διάδοσή τους στο εξωτερικό. Είναι λοιπόν αναγκαίος ο διορισμός προέδρου, με εμπειρία στη διαχείριση οργανισμών και μακρά επιστημονική ενασχόληση με τα ανωτέρω αντικείμενα. Για τους λόγους αυτούς προτείνεται ο διορισμός του κ. Νικολάου Κούκη, ως προέδρου του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού», είπε η υπουργός Πολιτισμού η οποία αναφέρθηκε στους λόγους που προτείνει τον Νικόλαο Κούκη για πρόεδρο του ΔΣ του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, ως εξής: «Ο κ. Κούκης διαθέτει τα απαιτούμενα προσόντα και είναι ο πλέον κατάλληλος για τη συγκεκριμένη θέση. Είναι απόφοιτος του Ιστορικού και Αρχαιολογικού Τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην εκπαιδευτική ηγεσία από το ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο Κύπρου. Έχει υπηρετήσει 31 συναπτά έτη την ιδιωτική μέση εκπαίδευση ως καθηγητής φιλόλογος των εκπαιδευτηρίων Δούκα και από το 2004 ασκεί καθήκοντα διευθυντή των λυκειακών τάξεων των εκπαιδευτηρίων. Πέρα από τα τυπικά του προσόντα διακρίνεται από διαρκές και έντονο ενδιαφέρον για τα θέματα του πολιτισμού, γι΄αυτό το λόγο ειδικεύτηκε στη διοίκηση πολιτιστικών οργανισμών και πήρε τον τίτλο του από το ΕΚΠΑ ενώ έχει οργανώσει, έχει εισηγηθεί και είναι ομιλητής σε πλήθος σεμιναρίων για τη γλώσσα και τον πολιτισμό. Επίσης έχει θητεύσει άμισθο μέλος του ΔΣ και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, ταμίας του Συλλόγου Φίλων του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών και αναπληρωτής πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Παράλληλα γνωρίζει άριστα και σε βάθος τα θέματα και το οργανόγραμμα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, δεδομένου ότι την περίοδο 2014-2016 ήταν άμισθο μέλος -ταμίας του ΕΙΠ και υπήρξε υπεύθυνος των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Ιδρύματος. Το διάστημα αυτό διαχείριστηκε με επιτυχία τα οικονομικά του Ιδρύματος, προετοίμασε προϋπολογισμούς και πέτυχε περικοπές λειτουργικών εξόδων του Ιδρύματος. Ο κ. Κούκης ήταν μια από τις αιτίες που το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού δεν οδηγήθηκε σε ολική συρρίκνωση, δηλαδή, αυτό που του συνέβη τα χρόνια που ακολούθησαν».

Οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης

Στον αντίποδα, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης ανέφερε ότι η πρόταση της κυβέρνησης για τη θέση του προέδρου του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού δείχνει και πως αντιλαμβάνεται την αριστεία και το επιτελικό κράτος.

«Το ΕΙΠ είναι σημαντικός θεσμός για την πολιτιστική εκπροσώπηση της χώρας διεθνώς. Γι΄αυτό πρέπει η εκάστοτε κυβέρνηση να προσέχει σε πολλά επίπεδα. Να διασφαλίζει και την αναγκαία αυτονομία στο σχεδιασμό και τον προγραμματισμό των δράσεων και την αναγκαία επιλογή των αρίστων για να διοικήσουν το Ίδρυμα αυτό. Επίσης να υπάρχει μια ανταπόκριση στην οικονομική επιχορήγηση του Ιδρύματος. Και τα τρία στοιχεία αποτέλεσαν βάση για την επιλογή της διοίκησης που σήμερα εσείς αντικαθιστάτε», είπε ο Νίκος Φίλης και πρόσθεσε: «Ήταν η διοίκηση υπό τον Κωνσταντίνο Τσουκαλά, και συμμετείχαν, ως αντιπρόεδρος, ο καθηγητής Ηλίας Νικολακόπουλος, ταμίας η Ιουλία Σκουνάκη, αρχαιολόγος και μουσειολόγος, και μέλη ο Κώστας Γαβράς, ο Κώστας Γραμμένος, ο Πασχάλης Κιτρομηλίδης, ο Παναγιώτης Κουνάδης, ο Δημήτρης Κυρτάτας, ο Γιώργος Παπαναστασίου, ο Γιάννης Ψυχοπαίδης, η Αθηνά Αθανασίου, ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης. Όλοι τους ένας προς ένας. Προσωπικότητες που λαμπρύνουν το χώρο των τεχνών και των γραμμάτων και που είναι και αυτοί, όπως και άλλοι, προσωπικότητες που μας κάνουν υπερήφανους για τον σύγχρονο πολιτισμό μας». Ο Νίκος Φίλης αναφέρθηκε και στους προγενέστερους προέδρους του Ιδρύματος, «τον καθηγητή Ιωάννη Γεωργάκη, παγκοσμίου κύρους προσωπικότητα, τον διαπρεπή ιστορικό Μιχαήλ Σακελαρίου, τον διαπρεπέστατο οικονομόλογο και πολιτιστικό παράγοντα Αδαμάντιο Πεπελάση, τον έγκυρο ιστορικό Νίκο Οικονομίδη, τον Αργύρη Φατούρο, το Σταύρο Ξαρχάκο, τον καθηγητή Γιώργο Μπαμπινιώτη και προσφάτως τον Κωνσταντίνο Τσουκαλά». « Όλοι αυτοί δεν χρειάζεται να μας πουν ότι υπήρξαν οργανωτές σχολικού τουρισμού, ως προσόν για να αναλάβουν πρόεδροι σε αυτό το Ίδρυμα», είπε ο Νίκος Φίλης.

Η τοποθέτηση του Νίκου Φίλη προκάλεσε την αντίδραση του βουλευτή της ΝΔ, Ευριπίδη Στυλιανίδη. «Αν υπάρχει ένας λόγος που οι Έλληνες και η οικουμένη σεβάστηκαν και συνεχίζουν να σέβονται όλες τις διακεκριμένες προσωπικότητες που ανέφερε προηγουμένως ο κ. Φίλης, είναι γιατί αυτές φώτιζαν και δεν φωτίζονταν από αλλού. Είναι γιατί, παρά το μεγαλείο τους, δεν χρειαζόταν να μειώσουν τους άλλους για να πάρουν οι ίδιοι αξία», είπε ο βουλευτής της ΝΔ και συνέχισε: «Υπό αυτήν την έννοια, λοιπόν, θεωρώ ότι ήταν ατυχής η προσέγγιση του κυρίου Φίλη να προσπαθεί να προσβάλει και να μειώσει τον υποψήφιο πρόεδρο, για να του ασκήσει πολιτική κριτική. Πολιτική κριτική μπορούμε να ασκήσουμε με εκατό διαφορετικούς τρόπους χωρίς να προβάλλουμε τον άλλον πριν καν δοκιμαστεί σε ένα τόσο κρίσιμο ρόλο».

Στο ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού αναφέρθηκε ο βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής, Δημήτρης Κωνσταντόπουλος. «Αντιλαμβανόμαστε όλοι το μεγάλο έργο που μπορεί να προσφέρει το Ίδρυμα Πολιτισμού ως πρεσβευτής στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και ιδιαίτερα της ελληνικής γλώσσας. Με οργάνωση εκδηλώσεων, εκθέσεων, συναυλιών θεατρικές παραστάσεις, πρωτοβουλίες, διαλέξεις, συζητήσεις, σε συνεργασία με άλλους πολιτιστικούς και μορφωτικούς φορείς απανταχού. Με τη συμμετοχή του σε ευρωπαϊκές και διεθνείς οργανώσεις, με την προώθηση της ελληνικής γλώσσας και της διδασκαλίας της στα παραρτήματα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού ανά τον κόσμο. Με την παροχή υλικού και ενημέρωσης σε άλλους φορείς και με την διοργάνωση σεμιναρίων και ημερίδων. Με τη διάδοση του ελληνικού βιβλίου, με την παρουσία συγγραφέων και νέων εκδόσεων. Με την υποστήριξη μεταφράσεων. Με τη συμμετοχή σε διεθνείς εκθέσεις βιβλίου», είπε ο κ. Κωνσταντόπουλος.

«Όταν η διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, όταν η προβολή αυτής της πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως και η προβολή της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας όλο αυτό, όταν ανατίθεται και επαφίεται στην ελεημοσύνη των χορηγών ή στο όποιο επιχειρηματικό δαιμόνιο διαφόρων ιδιωτών ή στις λεγόμενες μη κυβερνητικές οργανώσεις και άλλες αναλόγου τύπου οργανώσεις της λεγόμενης κοινωνίας των πολιτών, οι οποίοι τις περισσότερες φορές αναλαμβάνουν αυτόν τον ρόλο με το αζημίωτο, τότε νομίζουμε ότι ο πολιτισμός δεν βαδίζει στο σωστό δρόμο», ανέφερε ο βουλευτής του ΚΚΕ, Ιωάννης Δελής και εκτίμησε: «Οδηγούμαστε σε μια ακόμα μεγαλύτερη επιχειρηματική εμπορευματική λειτουργία των κρατικών φορέων του πολιτισμού, των μουσείων, του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού ως νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου που είναι. Αυτό σημαίνει βεβαίως ότι ανοίγουν ακόμα περισσότερο, διάπλατα δηλαδή, οι πόρτες για την είσοδο των επιχειρηματικών ομίλων στον τομέα του πολιτισμού».

«Η ελληνική γλώσσα για εμάς πρωτίστως έχει βαρύνουσα σημασία. Είναι καλό να μην ξεχάσουμε τη γλώσσα μας, τις ρίζες μας, να την ομιλούμε σωστά άλλωστε ο κύριος πρόεδρος των Μορφωτικών, έχει μια ευαισθησία στην ελληνική γλώσσα και είπαμε να το δούμε κάποια στιγμή. Είναι καλό να δώσουμε βαρύτητα στη γλώσσα μας, η οποία πλάθει νου, σκέψη και χαρακτήρες», είπε ο βουλευτής της Ελληνικής Λύσης, Κωνσταντίνος Μπούμπας και ζήτησε να επικρατήσει το ομαδικό πνεύμα για να επιτύχει τους στόχους του ο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού.

«Η πολιτιστική παραγωγή αυτού του τόπου και των ανθρώπων του έχει τέτοιο πλούτο που η προσπάθεια ενός θεσμού, όπως το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, θα δείχνει πάντοτε ελλειμματική», παρατήρησε η βουλευτής του ΜέΡΑ 25, Σοφία Σακοράφα και πρόσθεσε: «Το ίδιο ισχύει και όσον αφορά στη διεθνή ανάδειξη της ιδιαιτερότητας και της αξίας της ελληνικής γλώσσας. Τα δεδομένα αυτά μας υποχρεώνουν σε μια συνεχή και πάντα εντεινόμενη προσπάθεια, που δεν μας επιτρέπει να εφησυχάζουμε και να επαναπαυόμαστε και σίγουρα δεν μας αξίζει να εξαντλούμε το έργο της προβολής της γλώσσας μας και του ελληνικού πολιτισμού σε μία ή σε δύο μεμονωμένες ετήσιες εκδηλώσεις».

“Ανθ’υμών Γουλιμής”- Το άρθρο του Αντώνη Λιάκου για την αντικατάσταση Τσουκαλάς

Ο πανεπιστημιακός και φίλος του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, Αντώνης Λιάκος γράφει στο tvxs.gr για την κ. Μενδώνη και την απόφασή της να τοποθετήσει πρόεδρο στο Ελληνικό ϊδρυμα Πολιτισμού έναν ιδιωτικό εκπαιδευτικό.

α πω την αλήθεια, περισσότερο στενοχωρήθηκα με το θέαμα στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, όπου η Υπουργός Πολιτισμού παρουσίασε τον εκλεκτό της που θα αντικαταστήσει ως πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού τον Κωνσταντίνο Τσουκαλά. Όνομα Κούκης, ιδιωτικός εκπαιδευτικός, συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ, με ένα μεταπτυχιακό στην τιποτολογία από ιδιωτικό Πανεπιστήμιο της Κύπρου, με προσόν τις μαθητικές εκδρομές στο εξωτερικό. Ποιον ήλθε να αντικαταστήσει; Το μέγεθος που ονομάζεται Κωνσταντίνος Τσουκαλάς. Αμφιβάλλω όχι αν έχει διαβάσει, αλλά αν έχει ανοίξει κάποιο βιβλίο του. Δυστυχώς ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού. Ο θρίαμβος της αριστείας και της κομματικοποίησης με την πιο στενή έννοια.

Είδα το συμβάν μεταμεσονυκτίως και αναρωτιόμουν αν είχα παραισθήσεις. Καλά, η Συντηρητική παράταξη, η Κεντροδεξιά, η φιλελεύθερη παράταξη, δεν έχει κάποια αξιοπρεπή ονόματα για μια παρόμοια θέση; Κάποιος/α με βάρος που παρά τις διαφορές μπορείς να συζητήσεις και ακόμη να διαφωνήσεις; Τι σηματοδοτεί η έκλειψη κάθε κριτηρίου στην εκλογή αυτή;

Με την προεδρεία Τσουκαλά, το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού είχε αναλάβει μια σειρά από εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια στο εξωτερικό, σε Ευρώπη, Βόρεια και Νότια Αμερική, το 2021. Είχα αναλάβει, στα πλαίσια αυτά να οργανώσω εκδηλώσεις σε τέσσερις πόλεις. Ρώμη- Museo del Risorgimento (σε συνεργασία με την Società Nazionale per la storia del Risorgimento και το δικό μας ΕΙΕ), Βενετία (Ateneo Veneto και το Πανεπιστήμιο Ca’ Foscari), Μπουένος Αιρες, με το Πανεπιστήμιο Tres de Febrero, (UNTREF), και στη Βραζιλία, συνδιοργάνωση με την Εθνική Ένωση των Ιστορικών της Βραζιλίας (Associação Nacional de História) στο ετήσιο συνέδριο της το 2021. Πάνω από ένα χρόνο τις ετοιμάζουμε αυτές τις εκδηλώσεις.
To tvxs.gr, μέσα στην πανδημία, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης. Στις αντίξοες αυτές συνθήκες, στήριξε την ανεξαρτησία του tvxs.gr

Δεν ξέρω τι θα γίνουν κι αυτές και όλες οι υπόλοιπες. Αλλά φαντάζεται κανείς να ακουστούν, όσα ακούστηκαν στην χτεσινή συζήτηση της Βουλής με τον καινούργιο πρόεδρο, όπου δεν θα ξέρεις πού θα κρυφτείς; Κορωνίς “η Ελλάδα είναι Super Power στον πολιτισμό!” Copy right Λίνας Μενδώνη.

Ποιος είναι ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς- για όσους ελάχιστους δεν γνωρίζουν

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Είναι εγγονός του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, καθηγητή του Ποινικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών και γιος του Άγγελου Τσουκαλά, δικηγόρου και πολιτικού ο οποίος διατέλεσε βουλευτής Αθηνών με το Κόμμα Φιλελευθέρων, δήμαρχος Αθηναίων με την υποστήριξη της Αριστεράς (ΕΔΑ), αλλά και υπουργός Δικαιοσύνης από το 1970 έως το 1973, επί στρατιωτικής χούντας.

Μετά την αποφοίτησή του από την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές Φιλοσοφίας του Δικαίου και Κοινωνιολογίας στα Πανεπιστήμια Χαϊδελβέργης και του Μονάχου στην Γερμανία, του Παρισιού στην Γαλλία και του Γέιλ στις ΗΠΑ. Πλέον είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

To 1974 ανακηρύχθηκε διδάκτορας Γραμμάτων και Ανθρωπιστικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Παρισιού. Από το 1961 έως το 1968 άσκησε την δικηγορία στην Αθήνα. Απασχολήθηκε ως ερευνητής στο Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών Αθηνών (1963-1967) και στο γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS, 1968). Κατά τα έτη 1968-1985 υπήρξε τακτικός καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Παρισιού και από το 1985 και έκτοτε ήταν τακτικός καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα από το 1981 έως το 1989 άσκησε καθήκοντα επιστημονικού διευθυντή στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ).

Το 1993 ορίστηκε πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΚΚΕ, θέση που διατήρησε έως το 1996. Έχει επίσης διατελέσει πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Κοινωνιολόγων, μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας, επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Παρισιού, Πρίνστον, Nέας Υόρκης, της Πόλεως του Μεξικού, καθώς και στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, αρχηγός της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη Κορυφής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την Κοινωνική Ανάπτυξη (1994-1996) και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού. Ακόμη ήταν πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, μέλος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής και μέλος του ερευνητικού συμβουλίου του Ολυμπιακού Μουσείου της Λωζάννης στην Ελβετία. Aπό το 2000 έως το 2014 ήταν τακτικό μέλος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής.

Η πολιτική του διαδρομή

Στα χρόνια της μεταπολίτευσης υπήρξε πολιτικό στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού. Ανήκε στην φιλοΠΑΣΟΚική τάση και επιδοκίμασε ιδιαίτερα την «ρήξη της 9ης Μαρτίου» το 1985, με την οποία ο Ανδρέας Παπανδρέου απομάκρυνε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και ξεκίνησε την διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, ενώ άσκησε έντονη κριτική στο ίδιο του το κόμμα για ελιτισμό και διανοουμενισμό. Μίλησε για «ένα είδος κοσμικο-διανοουμενίστικης λέσχης, μακριά από τους προβληματισμούς της κοινωνίας» στην οποία «η άνοδος των “άξεστων μικροαστών μουστακαλήδων” που δεν ξέρουν καλά γαλλικά, αλλά ούτε, φευ, και “καλά ελληνικά”, εισπράχθηκε ως απαράδεκτο κοινωνικό ράπισμα».

Στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 τέθηκε επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας με το κόμμα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, και εκλέχθηκε βουλευτής.

Τον Μάιο του 2018, σε μια αποτίμηση των παγκόσμιων εξεγέρσεων του 1968 (με αφορμή την συμπλήρωση 50 χρόνων από τον Μάη του ’68) ο Τσουκαλάς άσκησε έντονη κριτική σε ορισμένες από τις πρακτικές των λεγόμενων «νέων κοινωνικών κινημάτων» που γεννήθηκαν με τα γεγονότα του ’68. Ειδικότερα, υποστήριξε ότι ενώ τα νέα κοινωνικά κινήματα ορθώς απέρριψαν τις κάθετες γραφειοκρατικές δομές της παραδοσιακής Αριστεράς που κατέληγαν στον αυταρχισμό και την καταπίεση, τελικά οδηγήθηκαν στο άλλο άκρο και την αυτοακύρωση με την οριζοντιότητα και την ελευθεριακή αντίληψή τους

«Τα νέα κοινωνικά κινήματα όμως μέχρι σήμερα δεν έχουν τη δυνατότητα να σφραγίσουν με την παρουσία τους την πολιτική εξουσία. Ξέρετε, η μακρόχρονη στρατηγική προϋποθέτει μακρόχρονη τριβή με την πραγματικότητα, υποχωρήσεις, συμβιβασμούς, τακτικές προσαρμογές και συνεχή διάλογο. Προϋποθέτει όμως και κάποια κατευθυντήρια γραμμή που να ξεπερνάει τα συνθήματα “ανατροπή”, “εξέγερση”, “επανάσταση”. (…) Σκεφθείτε ότι μέχρι τώρα οι μορφές κινητοποίησης και στράτευσης επιβεβαιώνονταν καθημερινά σε κοινούς χώρους εργασίας, συμμετοχής (συν-συμμετοχής θα έλεγα), πράγμα το οποίο δέσμευε τους ανθρώπους στον χρόνο. Εκείνο που συμβαίνει με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ότι η δέσμευση των ανθρώπων είναι εφήμερη. Σήμερα γράφεις στο διαδίκτυο, αύριο κλείνεις το διαδίκτυο. Ο καθένας είναι κύριος της ατομικής του συμμετοχής στα φόρα αυτά και με αυτόν τον τρόπο είναι κύριος του εαυτού του και του χρόνου του. Για να μην είναι λοιπόν εφήμερη η στράτευση, χρειάζεται συνεργασία και συγχρωτισμός σε συγκεκριμένους χώρους και χρόνους. Και γι’ αυτό εγώ έχω αμφιβολίες και δεν έχω δει σε παγκόσμια κλίμακα να έχουν επιβιώσει επί μονίμου βάσεως τέτοιες κινήσεις παρά μόνον ad hoc. Και το ad hoc είναι ο θάνατος της στρατηγικής.»

Με πληροφορίες από την wikipedia

Γιώργος Στεφάνου