Αίμα στην Αρένα: Από τον Χατζηπάνο στον Παπαγγελόπουλο…

Η πολιτική υπερπαραγωγή “Αίμα στην Αρένα” θα κλείσει με τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο στο εδώλιο ενός Ειδικού Δικαστηρίου με το διευρυμένο κατηγορητήριο που εισηγήθηκε η κυβερνητική πλειοψηφία και συναίνεσε το ΚΙΝΑΛ. Αυτό, βεβαίως, εφόσον το Δικαστικό Συμβούλιο που θα παρεμβληθεί, αξιολογήσει πρώτα εάν συντρέχουν ή όχι λόγοι ακυρότητας (πιθανότητα κολοσσιαίου κοινοβουλευτικού φιάσκο…). Η κυβέρνηση εισέπραξε ανοχή και συναίνεση τους τελευταίους μήνες από τον Αλέξη Τσίπρα και ανταποδίδει με μια διαδικασία που ιστορικά έχει συνδεθεί με κλίμα πόλωσης αλλά με πενιχρά έως μηδενικά αποτελέσματα “συμμόρφωσης” του πολιτικού συστήματος-τουλάχιστον κατά την περίοδο μετά την μεταπολίτευση.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Η διαδικασία περί ευθύνης Υπουργών έχει κινηθεί από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους 15 φορές (αναλυτικά εδώ). Το Ειδικό Δικαστήριο έχει εκδικάσει συνολικά πέντε υποθέσεις: τα Σιμωνιακά το 1875, το σκάνδαλο Χατζηπάνου το 1951 και κατά τη μεταπολίτευση (με την παλαιά του συγκρότηση) το σκάνδαλο με το γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι το 1990 και το σκάνδαλο Κοσκωτά το 1992, και την Λίστα Λαγκάρντ-Παπακωνσταντίνου το 2015. Έχουν καταδικαστεί 9 πρώην Υπουργοί και Υφυπουργοί και έχει αθωωθεί ένας πρώην πρωθυπουργός.

Προφανώς δεν βρισκόμαστε στο μακρινό και σκοτεινό 1951, όταν ο υπουργός Πάνος Χατζηπάνος καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο μηνών (!) με τριετή αναστολή για τα αδικήματα της απιστίας κατά του Δημοσίου, και ατασθαλίες κατά τη διανομή πετρελαίου. Ούτε καν στο 1992 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου παραπέμφθηκε για ηθική αυτουργία σε απιστία, δωροληψία και δόλια αποδοχή προϊόντων εγκλήματος και αθωώθηκε.

Βρισκόμαστε, αμέσως μετά από μια δεκαετία ερεβώδους οικονομικής κρίσης που διέλυσε την κοινωνική συνοχή, της οποίας, μάλιστα, είχε προηγηθεί η χρεοκοπία του κράτους με την ευθύνη συγκεκριμένων κομμάτων, συστημάτων και υποσυστημάτων εξουσίας. Βρισκόμαστε μετά από μια πανδημία και πιθανώς πριν από ένα δεύτερο κύμα της. Βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας βαθιάς κρίσης στην οικονομία που είναι βέβαιο πως θα έχει σοβαρότατες παρενέργειες στην εργασία και την επιχειρηματικότητα, ίσως δε προκαλέσει μια νέα -μετά τα μνημόνια- φάση πτωχοποίησης. Βρισκόμαστε απέναντι σε έναν Ταγίπ Ερντογάν που παραπαίει πολιτικά και δοκιμάζει τις αντοχές μας, κρατώντας απασφαλισμένη την χειροβομβίδα ενός “θερμού επεισοδίου” στο Αιγαίο και επανάληψης του εκβιασμού των Ευρωπαίων και μιας μεταναστευτικής κρίσης στον Έβρο.

Με τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο (σε απευθείας σύνδεση) στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου, η κυβέρνηση μπορεί να ισχυριστεί πως σερβίρει το κρύο πιάτο της εκδίκησης για τους χειρισμούς των πολιτικών της αντιπάλων, όταν έφεραν -μάλλον απερίσκεπτα και χωρίς σωστό υπολογισμό του πλαισίου και των συνεπειών– στη Βουλή την δικογραφία με τα δέκα πολιτικά ονόματα για το σκάνδαλο Novartis.

Και θα βρεθούν αρκετοί που θα επινεύσουν. Είτε γιατί θεωρούν πως έτσι αποδίδεται “δικαιοσύνη” για την “σκευωρία” που έστησε προ τριετίας ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε διότι πιστεύουν πως με αυτό τον τρόπο θα αφοπλίσουν, ίσως και να “εξοντώσουν” πολιτικά τον Αλέξη Τσίπρα.

Από την πλευρά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κρατήσει ικανοποιημένο τον “Σαμαρικό στρατό” και τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό, και θα ελπίζει πως θα διατηρήσει τον πολιτικό του αντίπαλο όμηρο της υποψίας –βεβαιότητας για αρκετούς– πως υπήρξε ο ενορχηστρωτής της υπόθεσης. Ακόμα κι αν αποφασίσει να προκηρύξει πρόωρες εκλογές και η υπόθεση οδηγηθεί σε παραγραφή, οι υποψίες θα παραμείνουν και το πολιτικό αποτέλεσμα θα έχει παραχθεί. Τουλάχιστον, αυτό υπολογίζουν στο Μέγαρο Μαξίμου.

Το ότι το ίδιο το σκάνδαλο Novartis θα έχει οδηγηθεί στα συρτάρια των εισαγγελικών λειτουργών και δεκάδες ερωτήματα θα έχουν μείνει αναπάντητα, αποτελούν μόνο “παράπλευρες απώλειες”.

Μήπως ολοκληρώθηκε ποτέ ο δικαστικός και πολιτικός κύκλος της ληστείας του δημοσίου χρήματος με τα εξοπλιστικά προγράμματα, ή αποδώθηκαν όλες οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες σχετικά με το σκάνδαλο Siemens; Δεν θα είναι η πρώτη φορά.

Βεβαίως, τώρα, θα έχει προκληθεί μια επιπλέον σοβαρότατη απώλεια που αφορά την διαπόμπευση του συστήματος Δικαιοσύνης. Το “ξεκατίνιασμα” δικαστικών λειτουργών και οι εμφανείς σκοπιμότητες στις καταθέσεις τους, απομειώνουν έτι περαιτέρω το τραυματισμένο κύρος του θεσμού.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο, πάντως, πως η παραπομπή Παπαγγελόπουλου θα προκαλέσει πολιτικό πλήγμα στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ελπίζουν ορισμένοι στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Για να είμαστε ακριβείς, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιμετωπίζει μάλλον σοβαρότερα προβλήματα στην παραγωγή και εκφορά πολιτικού λόγου, και ίσως ένα Ειδικό Δικαστήριο θα το βοηθήσει να τα υποβαθμίσει και να συσπειρώσει το ακροατήριό του.

Εν κατακλείδι, η Δημοκρατία –ατελής και αμήχανη– θα βρεθεί ακόμα μια φορά μπροστά σε έναν καθρέφτη και θα τρομάζει βλέποντας το παραμορφωμένο είδωλό της. Τα πλήθη των φανατικών και των στρατευμένων θα αλαλάζουν στις κερκίδες και οι υπόλοιποι θα πεισθούν (ξανά) πως σπανίως αποδίδεται νέμεσις και συχνότερα όλα υποκινούνται από σκοτεινές σκοπιμότητες. Η “κανονικότητα” θα παραμείνει γκρίζα και αυτοαναιρούμενη…

Υ.Γ Οι προσπάθειες απόδοσης ποινικών ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα στην σύγχρονη πολιτική ιστορία θυμίζει το βάρβαρο και απολύτως καταδικαστέο “σπορ” των ταυρομαχιων (φωτο) και στη θέση του άτυχου ταύρου βρίσκεται, τελικά, η Δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός.