ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝ.ΑΛ: Ένα αίνιγμα για δυνατούς λύτες και οργιώδες παρασκήνιο…

Μια μικρή και άγνωστη ιστορία ως εισαγωγή: Όταν τον Νοέμβριο του 2018 έγινε γνωστό ότι παραγγέλθηκε από την Αρχή για την Καταπολέμηση της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες το άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών του Κώστα Σημίτη, ο πρώην πρωθυπουργός αντέδρασε άμεσα και αυστηρά.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

«Η προαναγγελθείσα επιχείρηση δίωξής μου δεν με αγγίζει. Η Ιστορία δεν γράφεται από τους περιστασιακούς ένοικους της εκτελεστικής εξουσίας. Είναι προφανές, ότι η έρευνα στους λογαριασμούς μου είναι ευπρόσδεκτη. Δεν έχω τίποτα να κρύψω» , είχε πει, επιχειρώντας να εγγράψει στο πασοκικό υποσυνείδητο πως ο Αλέξης Τσίπρας και οι τότε κυβερνώντες δεν είναι τίποτε περισσότερο από “περιστασιακοί ένοικοι” και πως ως λογική συνέχεια θα ακολουθούσε η …έξωσή τους.

Εκείνες τις ώρες έφτασε στο Μέγαρο Μαξίμου μια μικρή ομάδα πατενταρισμένων εκσυγχρονιστών, με διαχρονικά φιλική σχέση με τον πρώην πρωθυπουργό. Επρόκειτο για τρία πρόσωπα, τα οποία σήμερα βρίσκονται εντός ή πολύ κοντά στο εγχείρημα διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ. Εις εξ αυτών, μάλιστα, πηγαινοέρχεται συχνότατα (με ρόλο) στα γραφεία της Κουμουνδούρου. Η “ομάδα των τριών” προειδοποίησε τον Αλέξη Τσίπρα πως η έρευνα της Αρχής θα αποτελούσε ένα αχρείαστο casus belli με το ΚΙΝ.ΑΛ και μερίδα εκσυγχρονιστικών στελεχών που έβλεπαν με θετική ματιά τις προσπάθειες ανοίγματος προς την κεντροαριστερά, οι οποίες είχαν ζωντανέψει με την συσπείρωση του χώρου υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ άκουσε με πολύ προσοχή τις επισημάνσεις, διατύπωσε τις απόψεις του και, σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι τρεις εκσυγχρονιστές αποχώρησαν ικανοποιημένοι από το Μαξίμου. Το “μέτωπο Σημίτη” είχε κλείσει.

Ο ίδιος, όμως, ο Κώστας Σημίτης έκανε μια ακόμα ατυχή πρόβλεψη. Οι “περιστασιακοί ένοικοι” μπορεί να εγκατέλειψαν το Μαξίμου, τον Ιούλιο του 2019, προς τέρψη του ιδίου, εδραιώθηκαν, ωστόσο, με άνεση ως “ιδιοκτήτες” της πολιτικής περιοχής από την ριζοσπαστική αριστερά μέχρι την σοσιαλδημοκρατία. Και δια της μεθόδου της πολιτικής χρησικτησίας είναι μάλλον απίθανο να αλλάξει η κατάσταση.

Επιστροφή στα τωρινά: Τις τελευταίες μέρες είδαν το φως της δημοσιότητας σενάρια που θέλουν στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ –ακόμα και βουλευτές– να έχουν μετατραπεί σε “σκοτεινό αντικείμενο πόθου” του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Γράφτηκε πως οι Γιάννης Μανιάτης, Χαρά Κεφαλίδου και Νάντια Γιαννακοπούλου “φλερτάρουν” με την ιδέα συμμετοχής τους σε ένα κυβερνητικό σχήμα, εφόσον ο πρωθυπουργός αποφασίσει να προχωρήσει σε ανασχηματισμό. Η κ. Γιαννακοπούλου διέψευσε κατηγορηματικά κάτι τέτοιο, με δήλωσή της που αναρτήθηκε στον επίσημο ιστότοπο του ΚΙΝ.ΑΛ. Οι άλλοι δεν έχουν μιλήσει αλλά είναι βέβαιο πως εάν ετίθεντο προ σχετικού ερωτήματος μάλλον θα διέψευδαν πως ράβουν κοστούμια ή ταγιέρ για την ορκωμοσία στο Προεδρικό.

Οι διαψεύσεις, βεβαίως, ελάχιστα σημαίνουν στην Πολιτική, οι παροικούντες, δε, την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν (προς επίρρωσην) πως ένας εκ των υπουργών του κ. Μητσοτάκη περιφερόταν μεταξύ πολιτικών γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ μέχρις ότου κλείσει την “μεταγραφή” του, με τους καλύτερους όρους και με “επίδικο” την ψήφο του σχετικά με την Συμφωνία των Πρεσπών.

Το ζήτημα είναι πόθεν προέκυψε η σχετική φημολογία. Και τι πραγματικά σημαίνει.

Ο πολύπειρος και σκληρά αντι-ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Λοβέρδος είπε (Real fm) πως “εκτιμώ ότι όλη αυτή η κινητικότητα των τελευταίων ημερών και το συγκεκριμένο δημοσίευμα της ΕΣΤΙΑΣ (σ.σ όπου δημοσιεύτηκε το σενάριο της μετακίνησης στελεχών του ΚΙΝ.ΑΛ στη Ν.Δ) έγινα με κριτήριο την αυριανή και μεθαυριανή συζήτηση και ψηφοφορία στη Βουλή”. Εννοώντας την ψηφοφορία περί της διεύρυνσης του κατηγορητηρίου για τη Novartis. Είναι, όμως, περίεργο. Τι εννοεί; Πως ο φόβος –ή η απειλή– αποψίλωσης του ΚΙΝ.ΑΛ θα αποτελούσε μοχλό πίεσης ώστε να συναινέσει η Φώφη Γεννηματά στην διεύρυνση του κατηγορητηρίου; Υπήρχε πιθανότητα για κάτι διαφορετικό;

Όπως και να έχουν τα πράγματα, η κ. Γεννηματά ανακοίνωσε πως το κόμμα της θα στηρίξει την πρόταση 30 βουλευτών της Ν.Δ, με μια δήλωση που έχει ενδιαφέρον:

“Το Κίνημα Αλλαγής, που δεν εκβιάζεται και δεν εκφοβίζεται, θα συνεχίσει αταλάντευτα για την πλήρη αποκάλυψη της αλήθειας και τώρα με τη θετική ψήφο του”.
Όπως σημειώνει η κ. Γεννηματά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σταμάτησε κάθε έρευνα για το πραγματικό σκάνδαλο του φαρμάκου προκειμένου να υπηρετήσει κομματικές επιδιώξεις σε βάρος πολιτικών αντιπάλων. «Το πολυπλόκαμο παραδικαστικό κύκλωμα, το οποίο γεννήθηκε από τα σπλάχνα μέρους της Δεξιάς, αλλά το στήριξε και το καρπώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει έρθει στο φως, με λεπτομέρειες και ονόματα. Αποκαλύπτεται η δομή, ο τρόπος δράσης του και οι αντι-θεσμικές στοχεύσεις του».

Ποιοι και με ποιον τρόπο επιχείρησαν να εκβιάσουν και να εκφοβίσουν το ΚΙΝ.ΑΛ; Τι εννοεί η πρόεδρος του κόμματος; Σχετίζεται αυτή η δήλωση με τα δημοσιεύματα και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα;

Όλα αυτά συμπίπτουν με το σαφές άνοιγμα του Αλέξη Τσίπρα προς τον χώρο του πασοκογενούς ΚΙΝ.ΑΛ. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μόνο φιλοφρονήσεις έχει για την κ. Γεννηματά τον τελευταίο καιρό. Το είπε στη Βουλή, το ξαναείπε στην συνέντευξή του στην “Αυγή”, το είπε ο Ν. Βούτσης, ο Αλέξης Χαρίτσης και άλλοι. Η στρατηγική του προοδευτικού μετώπου και της προοδευτικής διακυβέρνησης ξετυλίγεται και εάν το συνδυάσει κανείς αυτό με το σαφές μήνυμα προς τον Παύλο Πολάκη να …ηρεμήσει, αντιλαμβάνεται πως αρκετοί αρχίζουν να την πιστεύουν στην Κουμουνδούρου.

Επί του θέματος έχουν αξία και οι αρνήσεις για μια τέτοια προοπτική από τον χώρο του ΚΙΝ.ΑΛ αλλά και τα μηνύματα δύο στελεχών με μακρά ιστορία και εμπειρία που λειτουργούν ενίοτε και ως σημεία αναφοράς.

“Η ιστορική μνήμη της παράταξης φορτίζεται από την συχνά οδυνηρή σχέση με τη Δεξιά, ενώ η πρόσφατη μνήμη από την εχθροπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτονομία του Κινήματος σημαίνει ιδεολογική και οργανωτική οριοθέτηση και όχι αμυντική περιχαράκωση”, δήλωσε στα “Νέα” ο Δημήτρης Ρέππας.

“Τα λάθη είναι για τους δεξιούς, η καταδίκη για όλους τους άλλους”, είπε ο Χάρης Καστανίδης, με αφορμή το “πάρτι” της Ομόνοιας του Κώστα Μπακογιάννη. Για να συμπληρώσει στο TheSocialist.gr :“Αυτόνομη η πορεία του Κινήματος που άλλαξε τον ρου της ιστορίας σ’αυτή τη γωνιά του κόσμου. Τα δεκανίκια δεν ψηλώνουν“.

Ρέππας και Καστανίδης είναι από τα ελάχιστα πρόσωπα “υπεράνω πάσης υποψίας” στο ΚΙΝ.ΑΛ, “εκ της σαρκός” του ΠΑΣΟΚ και στενοί πολιτικοί φίλοι του Γιώργου Παπανδρέου. Ο πρώτος λειτουργεί ενίοτε και ως “πομπός” μηνυμάτων. Συνισταμένη των δηλώσεών τους είναι η “αυτονομία” του ΚΙΝ.ΑΛ αλλά και η κριτική στην συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ του 2012.

Η διεκδίκηση της αυτονομίας είναι, αναμφίβολα, όρος επιβίωσης. Με την εκλογική και δημοσκοπική επιρροή του να μειώνεται, οποιαδήποτε συζήτηση για συγκοινωνούντα δοχεία του ΚΙΝ.ΑΛ με τη Ν.Δ (όπως θα ήθελαν ο Κώστας Σημίτης, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο Ανδρέας Λοβέρδος και άλλοι) θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία. Από την άλλη είναι σαφές το μήνυμα για μια αντιδεξιά στρατηγική και αντιπολιτευτική δράση έναντι της Ν.Δ.

Η στροφή αυτή φαίνεται, άλλωστε, ολόκληρο το τελευταίο διάστημα, σε τέτοιο βαθμό που σε ορισμένες περιπτώσεις τα αντανακλαστικά του ΚΙΝ.ΑΛ κατά της κυβέρνησης λειτούργησαν πιο άμεσα και πιο δυναμικά από εκείνα του ΣΥΡΙΖΑ. Στη Βουλή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πια ολομόναχος (με τους 158), ενώ Αλέξης Τσίπρας και Φώφη Γεννηματά εμφανίζονται συχνά με παρόμοια ρητορική και επιχειρήματα.

Την ίδια ώρα, όμως, είναι η ίδια Φώφη Γεννηματά που παρείχε δύο σημαντικές “εξυπηρετήσεις” στον πρωθυπουργό. Η μια ήταν όταν συμπλήρωσε το σκηνικό που χρειαζόταν ο τελευταίος στην εκδήλωση για την ανάρτηση τιμητικής πλακέτας στη Marfin (κάποιοι στην Κουμουνδούρου λένε πως αυτό δεν ήταν απαραιτήτως προβληματικό και πως θα μπορούσε να είναι εκεί και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας), η δεύτερη είναι με την συνηγορία υπέρ της διεύρυνσης του κατηγορητηρίου της Novartis.

Ως προς το τελευταίο είναι αλήθεια πως ο ΣΥΡΙΖΑ “πληρώνει” τις λανθασμένες εκτιμήσεις και τους επισφαλείς χειρισμούς συγκεκριμένων κυβερνητικών παραγόντων της περιόδου που η δικογραφία με τα 10 πολιτικά ονόματα έφθασε στη Βουλή. Πολλά μπορούσαν να είχαν γίνει με διαφορετικό τρόπο ώστε να μην έχουν δημιουργήσει τις εντυπώσεις μιας γενικευμένης δίωξης εναντίον προσώπων και κομμάτων. Τότε, κάποιοι προτίμησαν να παίξουν ριψοκίνδυνα το συγκεκριμένο “χαρτί”.

Παρόλα αυτά, η ώσμωση ΣΥΡΙΖΑ- ΚΙΝ.ΑΛ υπάρχει και είναι δύσκολο πλέον να διακοπεί, αν και είναι εξίσου δύσκολο να παράγει αποτελέσματα στο εγγύς μέλλον. Και μόνο, ωστόσο, οι δίαυλοι επικοινωνίας και κοινοβουλευτικής συμπόρευσης είναι χρήσιμοι.

Οι πρωτοβουλίες, ωστόσο, είναι στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα. Δεν είναι ο κατά Σημίτη “περιστασιακός ένοικος” αλλά ο “landlord” μιας μεγάλης και ανεξερεύνητης πολιτικής έκτασης.

Εάν συμπεριφερθεί με “εχθροπάθεια” και επεκτατικό πατερναλισμό (σαφές το μήνυμα-κάλεσμα του Δ.Ρέππα) προφανώς δεν θα υπάρξει ανταπόκριση. Θα του μείνει, ίσως, η απορρόφηση κάποιων επιπλέον ψηφοφόρων του παλαιού ΠΑΣΟΚ, θα χάσει, όμως, την προσθετική αξία της επικοινωνίας με το σύνολο του χώρου και, φυσικά, το πρακτικό αντίκρυσμα που μπορεί να έχει μια κυβερνητική συνεργασία σε κάποιο μέλλον. Το ζητούμενο πρέπει να είναι η ηγεμονία δια των συνεργασιών και όχι η λεηλασία.

“Τα δεκανίκια δεν ψηλώνουν”, λέει προσφυώς ο Χάρης Καστανίδης. Το μήνυμα είναι επίσης σαφές. Ποτέ πια με τη ΝΔ. Κι αυτό δεν είναι μήνυμα μόνο του εκ Θεσσαλονίκης εμπειρότατου και ικανότατου βουλευτή. Είναι αυτό που βαθύτατα φαίνεται να πιστεύουν δύο επιπλέον πρόσωπα που παίζουν σημαντικό ρόλο εκ του βαθέως παρασκηνίου. Ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κώστας Λαλιώτης.