Τσίπρας-Γεννηματά: Μια ενδιαφέρουσα συνάντηση στο περιθώριο του “φιάσκου Βρούτση”…

Στην περιπετειώδη και μάλλον ανεπιτυχή εννιάμηνη –έως τώρα– διαδρομή του στο υπουργείο Εργασίας, ο εκ Νάξου πτυχιούχος του Οικονομικού τμήματος του ΕΚΠΑ Γιάννης Βρούτσης έχει –μεταξύ άλλων– να “επαίρεται” για το φιάσκο των voucher τηλεκατάρτισης και την πιθανότατη διάψευση της προσδοκίας των συνταξιούχων να διεκδικήσουν τα αναδρομικά που ο ίδιος τους στέρησε κατά την προηγούμενη (επί κυβέρνησης Σαμαρά) θητεία του στο ίδιο υπουργείο.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Δηλαδή, την σοβαρή διαταραχή της σχέσης της κυβερνώσας παράταξης με δύο εξόχως προνομιακά εκλογικά ακροατήρια (μεσαία τάξη/ελεύθεροι επαγγελματίες και συνταξιούχοι) που της χάρισαν ποσοστά σημαντικά υψηλότερα του μέσου πανελλαδικού όρου των τελευταίων εκλογών. Δεν το λες και μικρό πράγμα.

Εκείνο, ωστόσο, που αποτελεί το σημαντικότερο “τρόπαιο” του σε πολιτική αποδρομή, πλέον, ευρισκόμενου υπουργού, είναι το γεγονός πως, για πρώτη φορά με τέτοια ένταση στην 9μηνη διαδρομή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα αδιεπέραστο αντιπολιτευτικό τείχος.

ΚΚΕ, Ελληνική Λύση, Μέρα25, ΚΙΝ.ΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ διέκοψαν την μετριοπαθή στάση της περιόδου του κοροναϊκού εγκλεισμού και συγκρότησαν μέτωπο για την όζουσα υπόθεση της τηλεκατάρτισης μέσω των ΚΕΚ και των “πλατφορμών” των ημετέρων. Και επιπλέον ανάγκασε ακόμα και φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ να σπάσουν -εν μέρει- την σιωπηρή επικοινωνιακή ασυλία της κυβέρνησης.

Υπάρχει, όμως, και μια παράπλευρη συνέπεια του “φιάσκου Βρούτση” που αξιολογείται ως ενδιαφέρουσα και θα αξιολογηθεί καλύτερα το προσεχές διάστημα.

Πρωταγωνιστές στα αντιπολιτευτικά πυρά κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, με αφορμή τα “κατορθώματα” του υπουργού Εργασίας, βρέθηκαν ο Αλέξης Τσίπρας και η Φώφη Γεννηματά.

Για τον πρώτο ήταν αναμενόμενο να αδράξει την ευκαιρία για να επιστρέψει στην κανονικότητα των υψηλών αντιπολιτευτικών τόνων, ιδιαίτερα όταν η συναινετική στάση του στα ελληνοτουρκικά, και τα του κοροναϊου, εκλήφθηκε από το μιντιακό σύστημα και το Μέγαρο Μαξίμου ως αδυναμία και μάλλον χλευάστηκε αντί να επισημανθεί ως θετική.

Για την δεύτερη ήταν μια έκπληξη που, όμως, φαίνεται πως δεν αποτελεί αποτέλεσμα της συγκυρίας αλλά απαρχή μιας πολιτικής στροφής.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και η επικεφαλής του ΚΙΝ.ΑΛ συναντώνται σε έναν αντιπολιτευτικό και αντι-δεξιό κοινό τόπο που ίσως καταστήσει πιο ευχάριστη στο μέλλον την μέχρι πρότινος μάλλον ψυχρή συνύπαρξή τους στις “οικογενειακές φωτογραφίες” των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (PES).

Μπορεί αυτό να σημαίνει κάτι; Πιθανώς όχι, πιθανώς ναι.

Για την Φώφη Γεννηματά, ο Αλέξης Τσίπρας δύσκολα θα πάψει να είναι ο γείτονας που μέτρο το μέτρο απαλλοτριώνει το παλιό μεγάλο οικόπεδο του ΠΑΣΟΚ. Μόνο που ο κατά Σημίτη “περιστασιακός ένοικος της εξουσίας” αποδείχθηκε πως ούτε περιστασιακός είναι, ούτε -καν- ένοικος. Απέκτησε νοοτροπία, δικαιώματα και συμπεριφορά ιδιοκτήτη. Και το προνόμιο της πολιτικής χρησικτησίας αναγνωρίζεται απ΄ όλους μετά από τόσες συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις που οι παλαιοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ προτιμούν τον ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΙΝ.ΑΛ.

Η σύγκλιση του Τσίπρα και της Γεννηματά σε μια αντιπολιτευτική γραμμή που εκ των πραγμάτων θα σκληραίνει είναι μια ενδιαφέρουσα δοκιμή που θα αποδείξει εάν οι δυο τους μπορούν και να συνομιλούν, εκτός από το να αντιπολιτεύονται τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δύσκολο, όχι απίθανο.

Εάν, δε, επαληθευτεί η πρόβλεψη (του ίδιου του ΚΙΝ.ΑΛ, όπως αποκάλυψε ο Ανδρέας Λοβέρδος) πως “πάμε φουλ για εκλογές”, τότε η συγκυριακή ταύτιση των δύο χώρων θα αποκτήσει και πρακτική διάσταση. Είτε ως πρόταση της Φώφης Γεννηματά –κρατήστε το– για κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας, είτε ως αφορμή για προγραμματικές συγκλίσεις στον χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς.

Σε κάθε περίπτωση, η δεύτερη προσφέρει –εξ ανάγκης– μια ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να μην αισθάνεται “μοναχικός λύκος”, την οποία οφείλει να αξιοποιήσει ο Αλέξης Τσίπρας ως η μεγάλη δύναμη και η ισχυρή προσωπικότητα αυτής της πολιτικής όχθης. Ας θαφτούν τα όπλα του (χθεσινού) πολέμου…