Οι φανέλες και οι “πρόσκοποι” του ΣΥΡΙΖΑ

Η κυβέρνηση αποφάσισε να υλοποιήσει καμπάνια προβολής γενικών και ειδικών μηνυμάτων σχετικά με την πανδημία, ύψους 11 εκατομμυρίων ευρώ, με σκοπό να ενημερώνει αδιαλλείπτως τους πολίτες σε μία από τις κρισιμότερες περιόδους των τελευταίων πολλών δεκαετιών για την ανθρωπότητα.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Καλώς το έπραξε; Κατά την γνώμη του γράφοντος, ναι, καλώς. Αν και οι απόψεις διϊστανται. Αρκετοί είναι εκείνοι που θεωρούν πως η ενημέρωση των πολιτών για μια πανδημία εντάσσεται στην (κοινωνική) υποχρέωση των μέσων ενημέρωσης να μεταδίδουν και να προβάλλουν δωρεάν τέτοια μηνύματα, καθώς και στην γενική –και τόσο της…μόδας εδώ και χρόνια– έννοια της εταιρικής ευθύνης.

Ωστόσο, στις ακραίες συνθήκες που διανύουμε και με την “μύχια” –αλλά όχι ανορθόδοξη– πρόθεση της κυβέρνησης να βοηθήσει τον κλάδο των μίντια που πλήττεται, δεν μπορεί κανείς αβίαστα να την κατηγορήσει. Άλλωστε, όπως φάνηκε και από την σχετική συζήτηση στη Βουλή, η πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων συναινούν ως προς τούτο. Εις εκ των ομιλητών του ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, είπε πως μπορούσαν να δοθούν “ακόμα περισσότερα”.

Το μείζον ζήτημα, λοιπόν, δεν ήταν εάν είναι ορθή η απόφαση και το ύψος της σχετικής δαπάνης, αλλά η διαφάνεια και η δικαιοσύνη στην κατανομή. Πόσα, σε ποιούς, και γιατί…

Αυτό έπρεπε να είναι το μέλλημα της αντιπολίτευσης και, δη, της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προηγούμενης κυβέρνησης.

Αντ’ αυτού, οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ αναλώθηκαν σε θεωρητικά λογίδρια περί Δημοκρατίας, και σε κατηγορίες περί “αγιογράφησης” του πρωθυπουργού και των “περσόνων” της κρίσης από τα μέσα ενημέρωσης. Ορθόν, αλλά συνέβαινε, σε μεγάλο βαθμό, και πριν την πανδημία. Ένας λόγος παραπάνω τώρα, όταν, μάλιστα, οι χειρισμοί είναι τουλάχιστον ικανοποιητικοί και η επικοινωνία τους άριστη- όπως αναδεικνύεται και από διεθνή μέσα.

Αντί να προτάξει το μείζον, ήτοι την ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ (δηλαδή, την ανάρτηση ΕΔΩ και ΤΩΡΑ στην “Διαύγεια” των μέσων ενημέρωσης που ανέλαβαν την προβολή των μυνημάτων της καμπάνιας και των ποσών που εισπράττουν), ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε στη Βουλή ως “ομάδα χαρούμενων προσκόπων” που περπατούν στο δάσος, χαζεύουν τη φύση, και σχολιάζουν τον καιρό.

Ούτε καν για το ότι το διαφημιστικό πρόγραμμα θα μπορούσε να υλοποιηθεί απευθείας από την κυβέρνηση (υπουργείο Οικονομικών), όπως έχει γίνει σε άλλες περιπτώσεις κατά το παρελθόν, δεν κατάφεραν να επιχειρηματολογήσουν.

Προσοχή: παρά το γεγονός ότι η κεντρική επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ, λίγες ώρες πριν την συζήτηση στη Βουλή έλεγε ακριβώς τα αντίθετα.

Παραθέτω: …Μέσα σε αυτή την κρίση με την παράλληλη κατάρρευση των διαφημιστικών εσόδων και της πτώσης πωλήσεων στις εφημερίδες, ο Τύπος σε όλες του τις μορφές (εφημερίδες πανελλαδικής και περιφερειακής κυκλοφορίας, ηλεκτρονικός Τύπος, πανελλαδικά και περιφερειακά κανάλια) χρειάζεται άμεση και οριζόντια ενίσχυση, προκειμένου να μην καταρρεύσει. Αυτό όμως δε μπορεί να γίνει με όρους αδιαφάνειας, εκβιασμού και αποκλεισμών προς Μέσα ενημέρωσης. Επομένως, για την τρέχουσα καμπάνια ενημέρωσης, η κυβέρνηση οφείλει άμεσα να δώσει στη δημοσιότητα όλα τα στοιχεία για τα Μέσα που εντάχθηκαν σε αυτήν και πόσα χρήματα πήρε το καθένα.

Και επιπλέον: Πέραν των εφημερίδων, η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει άμεσα σε ενίσχυση και ηλεκτρονικών και ραδιοτηλεοπτικών Μέσων. Συγκεκριμένα, απαιτείται άμεσα η συγκρότηση μίας διακομματικής Επιτροπής, η οποία θα προχωρήσει με διαφάνεια σε αντίστοιχα πακέτα ενίσχυσης και για τον ηλεκτρονικό Τύπο (μέσα από το μητρώο online media που έφτιαξε ο ΣΥΡΙΖΑ) αλλά και για ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς, τόσο πανελλαδικής όσο και περιφερειακής εμβέλειας, με ρήτρα μη απολύσεων και μη μεταβολής των συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων.

Τι ακριβώς δεν κατανόησαν από τα παραπάνω –που είχαν εγκαίρως στα χέρια τους– οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας; Οι οποίοι, ας σημειωθεί, εκπροσώπησαν, όχι τους εαυτούς τους, αλλά το κόμμα τους και τον Αλέξη Τσίπρα. Έχοντας, μάλιστα, απέναντί τους έναν “πολυτραυματία” υφυπουργό Επικρατείας και κυβερνητικό εκπρόσωπο, μετά την τεραστίων διαστάσεων γκάφα του, να προτρέψει τους πιστούς να παραπλανήσουν τις αρχές και να σπεύσουν στις εκκλησίες την Μεγάλη Εβδομάδα.

Ο εν αδίκω ευρισκόμενος Στέλιος Πέτσας, αντί να απολογηθεί και να πιεσθεί να δώσει στη δημοσιότητα τα πλήρη στοιχεία της καμπάνιας δια της αναρτήσεώς τους στη “Διαύγεια”, εξήλθε αλώβητος υποσχόμενος πως “κάπως και κάποτε” (μετά την ολοκλήρωση του διαφημιστικού προγράμματος και την πληρωμή μέσω του υπουργείου Οικονομικών) θα ενημερώσει σχετικά. Κατά το καφενειακώς λεγόμενο “τους πήρε και τις φανέλες”.

Οι ευθύνες δεν είναι θεωρητικές και αόριστες. Αφορούν συγκεκριμένα πρόσωπα και συγκεκριμένους διαύλους επικοινωνίας μεταξύ ηγεσίας και κοινοβουλευτικής ομάδας. Το μήνυμα εστάλη, ελήφθη, και κατέληξε στο καλάθι των αχρήστων.

Δεν ξέρω εάν όλα αυτά συνιστούν προσωπική στρατηγική ορισμένων, έλλειψη κατανόησης, ή εμμονή σε μια αβροφροσύνη απέναντι στην κυβέρνηση και δη την ισχυρή κεντρική ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου. Παρότι κάποιοι αφήνουν υπονοούμενα ακόμα και για τακτικές υπονόμευσης, ομολογώ πως δεν μπορώ να το πιστέψω.

Επειδή, όμως, όλα αξιολογούνται και κρίνονται εκ του αποτελέσματος, στην σχετική συζήτηση στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ …έπαθε ΚΙΝ.ΑΛ.

Πλαδαρός, αδιάφορος, με “τουριστική” προδιάθεση και σε αντιπολιτευτικό βέρτιγκο. “Χαρούμενα προσκοπάκια” που μόλις ξεσπάσει ακόμα και η πιο ήπια καταιγίδα σπεύδουν να βρουν καταφύγιο…

Σημείωση 1η: Η πιο “σκληρή” επιχειρηματολογία εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή προήλθε από την Πασοκογενή Θεοδώρα Τζάκρη και όχι από τους “‘έμπειρους” και ακραιφνείς Συριζαίους. Τυχαίο; Καθόλου. Το διαπιστώνει κανείς και σε άλλες περιπτώσεις συγκρούσεων. Δεν χρειάζεται να παραθέσω ονόματα. Ο νοών νοείτο.

Σημείωση 2η: Επειδή διατυπώνεται η “υποψία” πως ορισμένοι ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να “σπάμε αβγά” (ιδιαίτερα με τα μίντια), επειδή, σε αυτή τη φάση, η κυβέρνηση είναι πολιτικά ισχυρή και επικοινωνιακά ακλόνητη, ας ληφθούν υπόψη: πρώτον, η παροιμία με τον βοσκό που φώναζε “λύκος, λύκος” και, δεύτερον, η ροπή (ορισμένων) προς την πλαδαρότητα μόνο μονιμότητα στον αντιπολιτευτικό καναπέ μπορεί να εξασφαλίσει. Και το επισημαίνω, αν και είναι γνωστή η επιμονή μου στη συνεννόηση και τη συναίνεση κυβέρνησης- αξιωματικής αντιπολίτευσης στα μείζονα (υγειονομικό σκέλος πανδημίας, εθνικά θέματα, προσφυγικό κ.ά).

Σημείωση 3η: Όταν ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε –μόλις προ ημερών, στον Ant1– “συναινούμε αλλά δεν σιωπούμε”, κάποιοι ίσως άκουσαν μόνο το πρώτο συνθετικό του μηνύματος. Αλλά, έτσι, τι θα γίνει; Θα πρέπει να πηγαίνει ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή για να υποστηρίζει ακόμα και την παραμικρή επερώτηση;