Ευρωομόλογο ή συμβιβασμός; Αμφιταλαντεύεται τώρα η Αθήνα

Λογική και ευαισθησία αναζητείται στο σημερινό  Eurogroup για την επίτευξη μιας συμφωνίας που θα επιτρέψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη που την απαρτίζουν, να έχουν βιώσιμο μέλλον… Επειδή όμως μάλλον κάποιος μπορεί να χάσει τα λεφτά του αν ποντάρει στην εξεύρεση ευαισθησίας, γιατί η λογική να οδηγεί στο να δώσουν τα χέρια απόψε, ο Γερμανός και ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών, ο Ισπανός και ο Ολλανδός;

Γιατί, όπως φαίνεται και από τα στοιχεία που ακολουθούν, οι Γερμανοί έχουν πολλούς λόγους να μην καταρρεύσει η ισπανική και η ιταλική οικονομία, και οι Γάλλοι περισσότερους…

Σε μια ιστορία που σε μας τους Έλληνες θα φέρει αναμνήσεις προ 10ετίας, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), στο τέλος Σεπτεμβρίου 2019 η έκθεση των γερμανικών τραπεζών στο ιταλικό, δημόσιο και ιδιωτικό, χρέος ανερχόταν σε 79 δισ. ευρώ, ενώ η αντίστοιχη έκθεσή τους στο ισπανικό χρέος ανερχόταν στα 60 δισ. (Το σημαντικό αυτό όπλο στα χέρια Ισπανών και Ιταλών υπενθύμισε ο οικονομολόγος Κώστας Μελάς σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Εποχή» και τον Παύλο Κλαυδιανό).

Σύμφωνα με τον κ. Μελά, τα ποσά αυτά αντιστοιχούν στο 19% των ίδιων κεφαλαίων και αποθεματικών των γερμανικών τραπεζών, οι οποίες, επιπλέον, είναι εκτεθειμένες κατά 17 δισ. σε παράγωγα των δύο χωρών.

Όμως, ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίζει το Παρίσι, δεδομένου ότι οι γαλλικές τράπεζες σηκώνουν 298 δισ. ιταλικού χρέους και 94 δισ. ισπανικού χρέους, ποσό που αντιστοιχεί στο 59% των ίδιων κεφαλαίων των γαλλικών τραπεζών.

Τούτων δοθέντων, ο συμβιβασμός είναι βέβαιος, χωρίς να είναι ακόμη σίγουρο τι ακριβώς θα περιλαμβάνει, επίσης αν όλα θα τελειώσουν σήμερα…

Σε αυτήν την υπαρξιακή παρτίδα για την Ευρώπη, η Ελλάδα φαίνεται πως διάλεξε πλευρά με την επιστολή του Κυριάκου Μητσοτάκη και άλλων οκτώ ηγετών υπέρ του ευρωομολόγου. Εντύπωση, από την άλλη, προκαλεί το γεγονός ότι σε όλες τις συνεντεύξεις του τις τελευταίες ημέρες ο Χρήστος Σταϊκούρας δεν υποστηρίζει με θέρμη το ευρωομόλογο -ως όφειλε, ως υπουργός Οικονομικών μιας κυβέρνησης που το έχει προτείνει- αντιθέτως αναφέρεται -με ειλικρίνεια, είναι αλήθεια- στο διαφαινόμενο συμβιβασμό, που δεν περιλαμβάνει όμως το ευρωομόλογο.

Ακόμη και πριν από ένα συμβιβασμό πάντως, δεν καταθέτεις τα όπλα σου… Και είναι θέμα είτε ο υπουργός Οικονομικών είναι σε διαφορετική γραμμή από τον προϊστάμενό του είτε δεν πίστεψε ποτέ στ’ αλήθεια η ελληνική κυβέρνηση στον ευρωομόλογο…

Πόσο μάλλον που από τις σημερινές (;) αποφάσεις εξαρτάται το σχέδιο ανασυγκρότησης της εθνικής οικονομίας, τα εργαλεία που θα έχει την επόμενη μέρα η ελληνική κυβέρνηση. Πόσο μάλλον που ένα μνημόνιο -ως φόβητρο προς το παρόν- είτε αν υιοθετηθεί η μαξιμαλιστική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ (Μητσοτάκης) είτε αν δεν πάρει τώρα επαρκή μέτρα η κυβέρνηση και διογκωθεί στο μέλλον το χρέος (Τσίπρας – Τσακαλώτος).

Νίκος Παπαδημητρίου