Πέρυσι, τώρα, του χρόνου- Η ευχή και η κραυγή…

Πέρυσι, τέτοια μέρα, ο κόσμος έσπευδε στις παρελάσεις, τα μηνύματα των πολιτικών για την Επανάσταση του 1821 ακουγόντουσαν με εκείνον τον βαρύγδουπο επαναληπτικό ήχο που έχουν οι μεγαλοστομίες όταν δεν έχουν αντιστοίχηση με το σήμερα, οι σημαίες στα μπαλκόνια προκαλούσαν περηφάνεια ή άλλοτε έχασκαν αμήχανα, η χώρα, δε, πορευόταν εν μέσω πολιτικής τοξικότητας προς τις εκλογές.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Του χρόνου, τέτοια μέρα, η χώρα, πρώτα ο Θεός, οι επιστήμονες και οι γιατροί μας, θα ιχνηλατεί ένα αμφιβόλου εμπνεύσεως “rebranding” σε μια προσπάθεια να γιορτάσει την παλιγεννεσία και να διατυπώσει το σύγχρονο νόημά της.

Ανάμεσα στο πέρυσι και στο αύριο υπάρχει, όμως, το τώρα. Φόβος, μέσα στον παγκόσμιο ζόφο, αγωνία και μαζί η “ψυχολογία του εγκλεισμού”. Αυτό το τώρα θα προσδιορίσει, σε μεγάλο βαθμό, το αύριο. Το 2020 εξελίσσεται στην συγκλονιστικότερη χρονιά της ανθρωπότητας εδώ και πολλές δεκαετίες. Σε μια χρονιά που θα επικαθορίσει τις πολλές επόμενες.

Τίποτε δεν θα είναι το ίδιο. Στην κοινωνική μας συναναστροφή, στη συμπεριφορά του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο, στις κοινωνικές μας δομές, στα συστήματα υγείας, στην αντίληψη για την ζωή και τον θάνατο, στην οικονομία, τις προτεραιότητες, τα αναπτυξιακά (;) μοντέλα στα οποία οικοδομήθηκε η Δύση, στις εργασιακές σχέσεις.

Έρημες πόλεις, κλειστά σπίτια, σκεφτικοί άνθρωποι, κι ένας Άγνωστος Στρατιώτης πιο μοναχικός κι από τότε που έγραφε ηρωϊσμό στα πεδία των μαχών και στις σελίδες της Ιστορίας. Ένας Άγνωστος Στρατιώτης μόνος.

Χρόνια μας πολλά! Μια ευχή σαν κραυγή.

Μια ευχή που προσπαθεί να κατανικήσει τον φόβο. Αλλά και μια κραυγή προς εκείνους που έχουν λόγο και καραδοκούν ενίοτε πονηρά και υστερόβουλα να συνθέσουν τον κόσμο μετά τον κοροναϊό κατά τρόπο που να μετατρέψει την αρρώστια σε “ευλογία” και την κρίση σε ευκαιρία.

Μετρώντας νεκρούς και νοσούντες, ψηλαφίζοντας την καταστροφή, το ερώτημα που πρέπει να διατυπωθεί σήμερα είναι: Ευλογία και ευκαιρία για ποιούς;

Ο γιατρός, ο νοσηλευτής, το παιδί που κάνει delivery, ο άνεργος αυτής της κρίσης, η κοπέλα στο σούπερ μάρκετ και άλλοι πολλοί ξέρουν τις απαντήσεις. Οι κυβερνήσεις, οι αγορές, τα ιερατεία και τα διευθυντήρια; Και εκείνοι τις γνωρίζουν.

Μόνο που είναι πολύ πιθανό -δυστυχώς- οι απαντήσεις των μεν να μην συνάδουν με τις απαντήσεις των δε.

Αυτό θα είναι το μείζον της επόμενης μέρας…