Guardian: 35 εταιρείες στην μάχη για το εμβόλιο κατά του κοροναϊού- Πότε μπορεί να είναι έτοιμο

Με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας να δηλώνει τελικά μια πανδημία, όλα τα μάτια έχουν στραφεί στην προοπτική ενός εμβολίου, επειδή μόνο ένα εμβόλιο μπορεί να αποτρέψει τους ανθρώπους από το να αρρωστήσουν, όπως αναφέρει σε εκτενές άρθρο του ο Guardian.

Περίπου 35 εταιρείες και ακαδημαϊκά ιδρύματα αγωνίζονται να δημιουργήσουν ένα τέτοιο εμβόλιο, τουλάχιστον τέσσερις από τους οποίους έχουν ήδη υποψήφιους που έχουν δοκιμάσει σε ζώα. Το πρώτο από αυτά – που παράγεται από τη βιοτεχνολογική εταιρεία Moderna με έδρα τη Βοστώνη – θα τεθεί σε ανθρώπινες δοκιμές τον Απρίλιο .

Αυτή η πρωτοφανής ταχύτητα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις αρχές των κινεζικών προσπαθειών για την αλληλουχία του γενετικού υλικού του Sars-CoV-2, του ιού που προκαλεί το Covid-19. Η Κίνα μοιράστηκε αυτή την αλληλουχία στις αρχές Ιανουαρίου, επιτρέποντας στις ερευνητικές ομάδες σε όλο τον κόσμο να αυξήσουν τον ζωντανό ιό και να μελετήσουν πώς εισβάλλει σε ανθρώπινα κύτταρα και κάνει τους ασθενείς να αρρωσταίνουν.

Αλλά υπάρχει και ένας άλλος λόγος για την αρχή. Παρόλο που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι η επόμενη μολυσματική ασθένεια που θα απειλούσε τον πλανήτη θα προκληθεί από κορωναϊό – η γρίπη θεωρείται γενικά ότι αποτελεί τον μεγαλύτερο πανδημικό κίνδυνο – οι κτηνίατροι είχαν αντισταθμίσει τα στοιχήματά τους εργαζόμενοι σε παθογόνα «πρωτότυπων». “Η ταχύτητα με την οποία έχουμε δημιουργήσει αυτούς τους υποψηφίους βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην επένδυση στην κατανόηση του τρόπου ανάπτυξης εμβολίων για άλλους κοροναϊούς”, λέει ο Richard Hatchett, Διευθύνων Σύμβουλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού του Όσλο, του Συνδέσμου για τις Εξελικτικές Επιδεκτικές Ετοιμάσεις (Cepi) η οποία καταβάλλει προσπάθειες για τη χρηματοδότηση και το συντονισμό της ανάπτυξης του εμβολίου Covid-19.

Οι κορωναϊοί προκάλεσαν δύο άλλες πρόσφατες επιδημίες – το σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο (Sars) στην Κίνα το 2002-04 και το αναπνευστικό σύνδρομο στη Μέση Ανατολή (Mers), το οποίο ξεκίνησε στη Σαουδική Αραβία το 2012. Και στις δύο περιπτώσεις άρχισαν οι εργασίες για τα εμβόλια που αργότερα ράφια όταν περιείχαν τα κρούσματα. Μια εταιρεία, που εδρεύει στη Μέριλαντ, Novavax, έχει επανατοποθετήσει αυτά τα εμβόλια για το Sars-CoV-2 και λέει ότι έχει αρκετούς υποψήφιους που είναι έτοιμοι να μπουν στις δοκιμές του ανθρώπου αυτή την άνοιξη. Η Moderna, εν τω μεταξύ, βασίστηκε σε παλαιότερες εργασίες σχετικά με τον ιό Mers που διεξήχθη στο Αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργίας και Λοιμωδών Νοσημάτων στη Bethesda του Maryland.

Το Sars-CoV-2 μοιράζεται μεταξύ του 80% και 90% του γενετικού υλικού του με τον ιό που προκάλεσε το Sars – εξ ου και το όνομά του. Και οι δύο αποτελούνται από μια λωρίδα ριβονουκλεϊνικού οξέος (RNA) μέσα σε μια σφαιρική κάψουλα πρωτεΐνης που καλύπτεται σε αιχμές. Οι ακίδες δεσμεύονται στους υποδοχείς στην επιφάνεια των κυττάρων που φέρουν τον ανθρώπινο πνεύμονα – τον ίδιο τύπο υποδοχέα και στις δύο περιπτώσεις – επιτρέποντας στον ιό να εισχωρήσει στο κύτταρο. Μόλις φτάσει στο εσωτερικό του, χαστούσε τον αναπαραγωγικό μηχανισμό του κυττάρου για να παράγει περισσότερα αντίγραφα του ίδιου του, προτού ξεσπάσει ξανά από το κελί και θα τον σκοτώσει στη διαδικασία.

Όλα τα εμβόλια λειτουργούν σύμφωνα με την ίδια βασική αρχή. Παρουσιάζουν μέρος ή όλο το παθογόνο στο ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, συνήθως με τη μορφή μιας ένεσης και σε χαμηλή δόση, για να προτρέψουν το σύστημα να παράγει αντισώματα στο παθογόνο. Τα αντισώματα είναι ένα είδος ανοσοποιητικής μνήμης το οποίο, αφού έχει προκληθεί μία φορά, μπορεί να κινητοποιηθεί ξανά γρήγορα αν το άτομο εκτίθεται στον ιό στη φυσική του μορφή.

Παραδοσιακά, η ανοσοποίηση έχει επιτευχθεί με τη χρήση ζωντανών, εξασθενημένων μορφών του ιού ή μέρους ή ολόκληρου του ιού μόλις αδρανοποιηθεί με θερμότητα ή χημικά. Αυτές οι μέθοδοι έχουν μειονεκτήματα. Η ζωντανή μορφή μπορεί να συνεχίσει να εξελίσσεται στον ξενιστή, για παράδειγμα, ενδεχομένως ξανακτώντας μέρος της μολυσματικότητας και καθιστώντας τον ασθενή άρρωστο, ενώ απαιτούνται υψηλότερες ή επαναλαμβανόμενες δόσεις του αδρανοποιημένου ιού για να επιτευχθεί ο απαιτούμενος βαθμός προστασίας. Ορισμένα από τα προγράμματα εμβολίων Covid-19 χρησιμοποιούν αυτές τις δοκιμασμένες προσεγγίσεις, αλλά άλλες χρησιμοποιούν νεότερη τεχνολογία. Μια πιο πρόσφατη στρατηγική – αυτή που χρησιμοποιεί το Novavax, για παράδειγμα – κατασκευάζει ένα “ανασυνδυασμένο” εμβόλιο.

Αυτό συνεπάγεται την εξαγωγή του γενετικού κώδικα για την κορυφή της πρωτεΐνης στην επιφάνεια του Sars-CoV-2, που είναι το μέρος του ιού που είναι πιθανότερο να προκαλέσει ανοσολογική αντίδραση στους ανθρώπους, και την επικόλλησή του στο γονιδίωμα ενός βακτηριδίου ή ζύμης – αναγκάζοντας αυτούς τους μικροοργανισμούς να απομακρύνουν μεγάλες ποσότητες πρωτεΐνης. Άλλες προσεγγίσεις, ακόμη νεότερες, παρακάμπτουν την πρωτεΐνη και κατασκευάζουν εμβόλια από την ίδια την γενετική οδηγία. Αυτή είναι η περίπτωση της Moderna και μιας άλλης εταιρείας της Βοστώνης CureVac, και οι δύο από τις οποίες κατασκευάζουν εμβόλια Covid-19 από το αγγελιαφόρο RNA.

Το αρχικό χαρτοφυλάκιο των τεσσάρων χρηματοδοτούμενων εμβολίων Covid-19 της Cepi ήταν εξαιρετικά λοξό προς αυτές τις πιο καινοτόμες τεχνολογίες και την περασμένη εβδομάδα ανακοίνωσε χρηματοδότηση συνεργασίας με το Novavax ύψους 4,4 εκατομμυρίων δολαρίων (3,4 εκατομμύρια λίρες στερλίνες) και με το εμβόλιο του εμβολιασμένου Πανεπιστημίου της Οξφόρδης . “Η εμπειρία μας από την ανάπτυξη εμβολίων είναι ότι δεν μπορείτε να προβλέψετε πού θα πάσχετε,” λέει ο Hatchett, που σημαίνει ότι η ποικιλομορφία είναι καθοριστική. Και το στάδιο όπου κάθε προσέγγιση είναι πιο πιθανό να σκοντάψει είναι κλινικές ή ανθρώπινες δοκιμές, οι οποίες, για ορισμένους από τους υποψηφίους, πρόκειται να ξεκινήσουν.

Οι κλινικές δοκιμές, βασικό πρόδρομο για την έγκριση των κανονισμών, συνήθως πραγματοποιούνται σε τρεις φάσεις. Ο πρώτος, που περιλαμβάνει μερικές δεκάδες υγιείς εθελοντές, εξετάζει το εμβόλιο για ασφάλεια, παρακολούθηση για ανεπιθύμητες ενέργειες. Το δεύτερο, που περιλαμβάνει αρκετές εκατοντάδες ανθρώπους, συνήθως σε ένα μέρος του κόσμου που έχει πληγεί από τη νόσο, εξετάζει πόσο αποτελεσματικό είναι το εμβόλιο και το τρίτο κάνει το ίδιο σε αρκετές χιλιάδες ανθρώπους. Αλλά υπάρχει ένα υψηλό επίπεδο τριβής καθώς τα πειραματικά εμβόλια περνούν από αυτές τις φάσεις. “Όχι όλα τα άλογα που εγκαταλείπουν την πύλη εκκίνησης θα τελειώσουν τον αγώνα”, λέει ο Bruce Gellin, ο οποίος διαχειρίζεται το παγκόσμιο πρόγραμμα ανοσοποίησης για το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα της Ουάσινγκτον DC, το ινστιτούτο εμβολίων Sabin και συνεργάζεται με το Cepi μέσω εμβολίου Covid-19.

Υπάρχουν σοβαροί λόγοι για αυτό. Είτε οι υποψήφιοι δεν είναι ασφαλείς, είτε είναι αναποτελεσματικοί ή και οι δύο. Ο έλεγχος της διάγνωσης είναι απαραίτητος και γι ‘αυτό δεν είναι δυνατό να παραβλεφθούν οι κλινικές δοκιμές ή να βιαστούν. Η έγκριση μπορεί να επιταχυνθεί εάν οι ρυθμιστικές αρχές έχουν εγκρίνει παρόμοια προϊόντα πριν. Το ετήσιο εμβόλιο γρίπης, για παράδειγμα, είναι το προϊόν μιας καλαίσθητης γραμμής συναρμολόγησης στην οποία μόνο μία ή λίγες ενότητες πρέπει να ενημερώνονται κάθε χρόνο. Αντίθετα, το Sars-CoV-2 είναι ένα νέο παθογόνο στον άνθρωπο και πολλές από τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή εμβολίων είναι σχετικά μη δοκιμασμένες. Δεν έχει εγκριθεί μέχρι σήμερα κανένα εμβόλιο από γενετικό υλικό – RNA ή DNA – για παράδειγμα. Έτσι, οι υποψήφιοι εμβολίων Covid-19 πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ολοκαίνουργια εμβόλια και όπως λέει ο Gellin: “Ενώ υπάρχει μια ώθηση να κάνουμε τα πράγματα όσο πιο γρήγορα γίνεται, είναι πραγματικά σημαντικό να μην κάνουμε συντομεύσεις”.

Μια απεικόνιση αυτού είναι ένα εμβόλιο που δημιουργήθηκε στη δεκαετία του 1960 κατά του αναπνευστικού συγκυτιακού ιού, ενός κοινού ιού που προκαλεί ψυχρά συμπτώματα στα παιδιά. Σε κλινικές δοκιμές, αυτό το εμβόλιο βρέθηκε να επιδεινώνει αυτά τα συμπτώματα σε βρέφη που πήγαν για να πιάσουν τον ιό. Παρόμοιο αποτέλεσμα παρατηρήθηκε σε ζώα που έλαβαν ένα πρώιμο πειραματικό εμβόλιο Sars. Αργότερα τροποποιήθηκε για να εξαλείψει αυτό το πρόβλημα, αλλά τώρα που έχει αναπροσαρμοστεί για το Sars-CoV-2, θα πρέπει να τεθεί σε αυστηρά τεστ ασφαλείας για να αποκλειστεί ο κίνδυνος αυξημένης ασθένειας.

Για τους λόγους αυτούς, η λήψη ενός υποψήφιου εμβολίου μέχρι την έγκριση των κανονισμών διαρκεί συνήθως για μια δεκαετία ή περισσότερο και γιατί ο Πρόεδρος Trump έσπειρε σύγχυση όταν σε συνάντηση στο Λευκό Οίκο στις 2 Μαρτίου πίεσε να είναι έτοιμο ένα εμβόλιο τις αμερικανικές εκλογές τον Νοέμβριο – μια αδύνατη προθεσμία. “Όπως και οι περισσότεροι εμβολιολόγοι, δεν νομίζω ότι αυτό το εμβόλιο θα είναι έτοιμο πριν από 18 μήνες”, λέει η Annelies Wilder-Smith, καθηγήτρια αναδυόμενων λοιμωδών νόσων στο London School of Hygiene and Tropical Medicine. Αυτό είναι ήδη εξαιρετικά γρήγορο και υποθέτει ότι δεν θα υπάρξουν συμπτώματα.

Εν τω μεταξύ, υπάρχει ένα άλλο δυνητικό πρόβλημα. Μόλις εγκριθεί ένα εμβόλιο, αυτό θα χρειαστεί σε τεράστιες ποσότητες – και πολλές από τις οργανώσεις στον αγώνα εμβολίων Covid-19 απλά δεν διαθέτουν την απαραίτητη παραγωγική ικανότητα. Η ανάπτυξη του εμβολίου είναι ήδη μια επικίνδυνη υπόθεση, σε επιχειρηματικούς όρους, επειδή τόσο λίγοι υποψήφιοι πλησιάζουν κοντά στην κλινική. Οι εγκαταστάσεις παραγωγής τείνουν να είναι προσαρμοσμένες σε συγκεκριμένα εμβόλια και η κλιμάκωση αυτών, όταν δεν γνωρίζετε ακόμα αν το προϊόν σας θα επιτύχει, δεν είναι εμπορικά εφικτό. Το Cepi και παρόμοιες οργανώσεις υπάρχουν για να αναλάβουν μέρος του κινδύνου, διατηρώντας τις εταιρείες ενθουσιώδεις για την ανάπτυξη των απαραίτητων εμβολίων. Η Cepi σχεδιάζει να επενδύσει στην ανάπτυξη ενός εμβολίου Covid-19 και παράλληλα να ενισχύσει την παραγωγική ικανότητα, και νωρίτερα αυτό το μήνα κάλεσε μια έκκληση για $ 2δις για να το επιτρέψει.

Μόλις εγκριθεί το εμβόλιο Covid-19, θα παρουσιαστεί μια ακόμη σειρά προκλήσεων. «Να πάρει ένα εμβόλιο που έχει αποδειχθεί ότι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό στους ανθρώπους παίρνει στην καλύτερη περίπτωση περίπου το ένα τρίτο του τρόπου με ό, τι χρειάζεται για ένα παγκόσμιο πρόγραμμα εμβολιασμού», λέει ο παγκόσμιος ειδικός σε θέματα υγείας Jonathan Quick του Πανεπιστημίου Duke στη Βόρεια Καρολίνα, συγγραφέας του The End των επιδημιών (2018). “Η βιολογία του ιού και η τεχνολογία των εμβολίων θα μπορούσαν να είναι οι περιοριστικοί παράγοντες, αλλά η πολιτική και η οικονομία είναι πολύ πιο πιθανό να αποτελέσουν εμπόδιο στην ανοσοποίηση”.

Μετάφραση από τον Guardian