Ανοιχτή επιστολή Ιταλού… της Ελλάδας: “Μια καρδιά, δυο πατρίδες”

Μια ανοιχτή επιστολή από έναν Ιταλό που ζει στην Ελλάδα 30 χρόνια και τη αγαπά σαν πατρίδα του με αφορμή την πανδημία και τους φόβους και αγωνίες που μοιράζονται Έλληνες και Ιταλοί.

Είμαι Ιταλός από τον πολύπαθο ιταλικό Βορρά, από το Τρεντίνο. Ζω και δουλεύω 30 χρόνια στην Ελλάδα, την οποία αγαπώ σαν πατρίδα μου. Επιτρέψτε μου να πω μερικές σκέψεις που έκανα με αφορμή την τραγωδία που ζει σήμερα η ανθρωπότητα, με την Ιταλία να σηκώνει αυτό το μεγάλο φορτίο κρουσμάτων και νεκρών.

Αυτές τις μέρες διαβάζω πολλές αναρτήσεις ποικίλων απόψεων στα μέσα μαζικής δικτύωσης. Συνήθως δεν παρακολουθώ, δεν έχω χρόνο. Νομίζω πως πολλοί μένουμε στις φράσεις-κλισέ ή στις φήμες, σ’ αυτό που οι Έλληνες αποκαλούν «ραδιοαρβύλα», φήμες που κάποτε ακούγονται και από επίσημους φορείς.

Χάσαμε πολύτιμο χρόνο επειδή δεν αποτιμήθηκε σοβαρά ο κίνδυνος: «μια γρίπη είναι», «βρίσκεται μακριά μας», «μη γίνουμε υπερβολικοί» ή «Στην Ιταλία άργησαν γι’ αυτό είναι τόσο δύσκολα», «Εξαιτίας των Ιταλών ο ιός απλώθηκε στην Λίγκα και στην Ευρώπη».

Κι όμως δεν είναι καθόλου σενάριο επιστημονικής φαντασίας (φυσικά ούτε κάποια κατηγορία) ότι η επιδημία στην Ευρώπη ξεκίνησε από τη Γερμανία και το Μονακό. Και ίσως στην Κίνα μεταδόθηκε από Αμερικανούς πεζοναύτες.

Θέλω όμως να μιλήσω για την Ιταλία. Για την πατρίδα μου, η οποία έδρασε σχετικά γρήγορα σε σχέση με ό,τι γνώριζε εκείνη τη στιγμή. Έκλεισε μια περιοχή πληθυσμού 50 χιλιάδων ανθρώπων, 3,5 χιλιάδων εταιρειών με παραγωγή 50 εκατομμύρια ευρώ την εβδομάδα. Εγινε «κόκκινη ζώνη». Στη συνέχεια απομονώθηκε όλη η χώρα, λήφθηκαν «μέτρα πολέμου» για την προστασία των Ιταλών μ’ ένα ρίσκο ασύλληπτης οικονομικής καταστροφής. Τότε ακόμα που η υπόλοιπη Ευρώπη σφύριζε αδιάφορα.

Και βλέπουμε σήμερα την Αγγλία να επιλέγει την πολιτική «ανοσία της αγέλης» με ό,τι σημαίνει, δυστυχώς, αυτό. Η Γαλλία άφησε τα σχολεία ανοιχτά μέχρι που έκανε και εκλογές, στη Γερμανία μέχρι πρότινος τα γήπεδα ήταν γεμάτα. Οι Αμερικανοί χωρίς τεστ, καθώς κοστίζει 3 χιλιάδες δολάρια στον ιδιωτικό τομέα -Εθνικό σύστημα Υγείας δεν υπάρχει-, φλερτάρουν κι αυτοί με την αγγλική θεωρία περί ανοσίας αγέλης…

Όχι δεν ήταν η Ιταλία ανίκανη, δεν της ξέφυγε η κατάσταση. Σκεφτείτε πως μετά από ένα μήνα με κλεισμένα σχολεία, γήπεδα, θέατρα, επιχειρήσεις και με ολόκληρους νομούς σε καραντίνα και τις τελευταίες δέκα ημέρες με απαγόρευση κυκλοφορίας, και με δεδομένο ότι η χώρα αυτή διαθέτει το καλύτερο Εθνικό Σύστημα Υγείας ίσως και στον κόσμο, είχαμε 3,5 χιλιάδες κρούσματα και 368 νεκρούς μέσα σε μια μέρα. Κάτι άλλο συμβαίνει που συνδέεται με την ύπουλη αυτή επιδημία. Ελπίζω όλες οι χώρες να αρχίσουν να το κατανοούν και να πάρουν σοβαρά μέτρα. 

Και τώρα, φαίνεται πως διάφοροι ηγέτες παγκοσμίως που ήταν χαλαροί σπεύδουν να αντιγράψουν την «ιταλική λύση». Η αλήθεια είναι πως η μόνη χώρα που υιοθέτησε τα μέτρα της Ιταλίας είναι η Ελλάδα αν και 15 μέρες πέρασαν σε αδράνεια. Ελπίζω να εφαρμόσει σύντομα τους αναγκαίους περιορισμούς για να ξεπεράσουμε όσο γίνεται πιο ανώδυνα αυτή την δοκιμασία. Η Ελλάδα έχει εξαιρετικούς γιατρούς αλλά δυστυχώς λίγες κλίνες εντατικής θεραπείας. Γι’ αυτό πρέπει να περιορίσει την εξάπλωση.

Δεν συνηθίζω να γράφω, αλλά αυτές τις μέρες είμαι πολύ στενοχωρημένος με όλα αυτά που ακούω και διαβάζω. Παρακινήθηκα από μια ανάρτηση που έκανε μια οικογενειακή φίλη για τον κορονοϊό. Ένιωσα την ανάγκη να καταθέσω την άποψή μου κι ας διαφωνούν κάποιοι. Αυτή η ελαφρότατη νοοτροπία ότι οι άλλοι φταίνε, δεν ξέρουν, εμείς είμαστε πιο έξυπνοι μπορεί να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνη. Στην Ελλάδα δεν δίνουν τον τόνο τέτοιες συμπεριφορές. Οι Έλληνες είναι ένας πανέξυπνος λαός, με σπουδαία παράδοση και πολιτισμό, μια πανέμορφη χώρα, μπορούν να ξεπεράσουν αυτή την απάνθρωπη δοκιμασία.

Είμαι Ιταλός, αλλά μετά από 30 χρόνια που ζω στην Ελλάδα από επιλογή, νομίζω ότι δικαιούμαι να έχω γνώμη. Ήρθα κινούμενος από ένα παιδικό όνειρο: Είδα στην Ιταλία την ταινία του Κακογιάννη «Αλέξης Ζορμπάς» με τη μαγική μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και ήθελα να γνωρίσω αυτή την χώρα, τους Έλληνες. Ακολούθησα το όνειρο. Δημιούργησα εδώ οικογένεια, επαγγελματική ζωή, φίλους και γνωστούς. Στα εκατοντάδες σεμινάρια που συμμετέχω νομίζω ότι συμβάλλω στην εκπαίδευση των συναδέλφων κομμωτών, βάζω ένα μικρό λιθαράκι κι εγώ. Συμμετέχω σε διοργανώσεις στο εξωτερικό εκπροσωπώντας την άλλη μου πατρίδα, την Ελλάδα.

Γι’ αυτούς και πολλούς άλλους λόγους, συγχωρείστε με, παρόλο που δεν έχω ρίζες ελληνικές, να νιώθω δικαιωματικά και Έλληνας. Είναι δύσκολο να γράφω ελληνικά, μιλάω όμως την ελληνική γλώσσα, την καταλαβαίνω και είμαι περήφανος γι’ αυτό. 

Η δοκιμασία αυτή θα βγάλει την Ελλάδα και τους Έλληνες πιο δυνατούς, πιο ενωμένους, με σεβασμό προς τους άλλους και την χώρα πιο συνειδητοποιημένη. Κι αυτό ελπίζω να συμβεί με τους λαούς όλου του κόσμου. Μπροστά σ’ αυτές τις τραγωδίες νιώθεις ανίκανος, ελάχιστος, επαναπροσδιορίζεις τις αξίες της ζωής. 

Είναι ένα μάθημα για όλους γιατί μάθαμε να τα θεωρούμε το κάθε τι αυτονόητο, δεδομένο. Το βασικό μας πρόβλημα ήταν τελευταία μάρκα κινητού, το καλό αυτοκίνητο, το σπίτι κ.λ.π. Είχαν χαθεί οι πραγματικές αξίες όπως η αληθινή φιλία, η πρόσβαση στην εκπαίδευση, στην Υγεία. Όλα ήταν ψευδαίσθηση. Στο ίντερνετ έφτιαχνες φάρμα, έπαιζες τένις, μεγάλωνες σκύλο. Κι αυτή η «ζωή» νομίζαμε ότι είναι αληθινή -η συμπεριφορά μας στην καθημερινότητα ήταν σαν να είμαστε ακόμα μέσα στο παιχνίδι. Στα μέσα μαζικής δικτύωσης έχουμε χιλιάδες φίλους αλλά στη ζωή το νούμερο των φίλων είναι μονοψήφιο ή διψήφιο. 

Αυτό το φανταστικό εργαλείο που λέγεται διαδίκτυο μας ενώνει, μας δίνει ευκαιρίες αν το χρησιμοποιούμε σωστά, με μέτρο, με έλεγχο. Ας μην υιοθετούμε όλες τις πληροφορίες χωρίς φιλτράρισμα. Αυτά που βλέπουμε μας διχάζουν. Ωστόσο η αλήθεια τώρα είναι μία: ζούμε μια τραγική στιγμή της ανθρωπότητας. Πρέπει να προσέχουμε πολύ, να δείξουμε ατομική ευθύνη (έννοια άγνωστη σε πολλούς δυστυχώς), να συμμορφωνόμαστε στις οδηγίες. Υπάρχει ατομική ελευθερία όπως υπάρχει και ατομική ευθύνη. Δεν είναι ώρα για επιπολαιότητες. Οι ιοί δεν βλέπουν χρώμα, πολιτικές πεποιθήσεις, φύλο. Μολύνουν τους πάντες. Η ασφάλεια που νιώθουν οι νέοι είναι λάθος γιατί στην Ιταλία βρίσκονται στην εντατική 30άρηδες και 40άρηδες, έχουν μολυνθεί και ανήλικοι. Ευθύνη όλων είναι να προστατεύσουμε όλες τις κατηγορίες ηλικιών, περισσότερο τις ευπαθείς ομάδες. Βλέπω να χάνονται τόσες ζωές στην πατρίδα μου. Φοβάμαι για την οικογένειά μου στην Ιταλία και στην Ελλάδα. 

Ιταλία και Ελλάδα. Δυο χώρες με τόσες ομοιότητες, τόσα κοινά στοιχεία χιλιάδες χρόνια. Η Ιστορία μας συναντήθηκε πολλές φορές στο πέρασμα των αιώνων, η κουλτούρα μας συγγένεψε.

Εύχομαι να περάσουμε τη δοκιμασία. Να είμαστε συνεπείς για τους εαυτούς μας και για τους άλλους όσο επώδυνα μπορεί να είναι τα μέτρα. Ας τα τηρήσουμε.

 Αγαπάω, εκτιμώ την Ελλάδα.

«RESTO A CASA», «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ»
Viva l’Italia, Viva la Grecia 
«CORAGGIO VINCEREMO», «ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ»