Το “2021” στη σκιά της ελληνοτουρκικής κρίσης…
Η Συντακτική ομάδα του Libre
Ο “Οσκαρικός” Τομ Χανκς, ο οποίος πρόσφατα πολιτογραφήθηκε Έλληνας, με απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, και η σύζυγός Ρίτα Γουίλσον θέλησαν να εκφράσουν την συμπαράστασή τους στην Ελλάδα ενόψει του εορτασμού της επετείου για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Και η επικεφαλής της Επιτροπής του εορτασμού Γιάννα Αγγελοπούλου έσπευσε να τους ευχαριστήσει. Έως εδώ όλα καλά…
Τα στελέχη στην “Ελλάδα 2021” εργάζονται πυρετωδώς για να παρουσιάσουν ένα πρόγραμμα εκδηλώσεων που θα κορυφωθεί το καλοκαίρι του 2021- σε περίπου 16 μήνες από σήμερα. Το ίδιο κάνει και η Πρωτοβουλία που συστάθηκε από επιχειρηματίες και άλλους δημόσιους παράγοντες. Και οι δύο πλευρές υπό την επίβλεψη, φυσικά, της κυβέρνησης και συγκεκριμένων στελεχών του Μεγάρου Μαξίμου.
Τι ακριβώς θα γιορτάσουμε, είναι μια συζήτηση που δεν έχει επαρκώς ξεκινήσει ακόμα. Ακούστηκαν πολλά για το rebranding της Ελλάδας, την επανεκκίνηση, την επανατοποθέτηση στο διεθνές γίγνεσθαι, όλα αυτά με μια εσάνς εθνικής αυτογνωσίας όπου το ένδοξο παρελθόν θα ιχνηλατεί το εθνικό μέλλον. Φιλόδοξα πράγματα, αναμφίβολα. Η αλήθεια είναι πως η παρουσία της Γιάννας Αγγελοπούλου στην προμετωπίδα της προσπάθειας εξασφαλίζει -εάν δεν παρεισφρύσουν “απρόοπτες” σκοπιμότητες- επιχειρησιακή αρτιότητα και φαντασία.
Υπάρχουν, όμως, πράγματα που υπερβαίνουν την Γιάννα Αγγελοπούλου, τον Μαζάουερ, τον Καλύβα, τον Τσουκαλά, τον Αλιβιζάτο και όλους τους άλλους που έσπευσαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα.
Το 2021 δεν θα είναι μια χρονιά “ιδανικών συνθηκών”. Μπορεί να αποδειχθεί μια “ρωγμή στο χρόνο”, ένα έτος ραγδαίων εξελίξεων στο μέτωπο των εθνικών θεμάτων και δη στα ελληνοτουρκικά. Δεν θα είναι, πιθανότατα, μια περίοδος σχετικής τουλάχιστον ηρεμίας που θα αναζητούμε πλαίσιο για την Οικοδόμηση Μέτρων Εμπιστοσύνης. Ίσως είναι μια “άγρια χρονιά”.
Εάν κάνει κανείς -έστω και αυθαίρετα- μια προβολή στο μέλλον, όσων συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στις σχέσεις με την Τουρκία αλλά και στις σχέσεις της Ευρώπης (εταίρων και συμμάχων) με τον εξ Ανατολών γείτονα, δικαιούται να ανησυχήσει για το κλίμα μέσα στο οποίο θα μπορούσε να διεξαχθεί αυτός ο επετειακός εορτασμός. Τα 200 χρόνια από τον απελευθερωτικό αγώνα εναντίον των Τούρκων, άλλωστε, υποτίθεται πως θα γιορτάσουμε.
Πριν λίγο καιρό, ως όφειλε, η Γιάννα Αγγελοπούλου συναντήθηκε με πρέσβεις ξένων χωρών στην Αθήνα. Μεταξύ αυτών συναντήθηκε και με τον Τούρκο πρέσβη, χωρίς, ωστόσο, να γνωρίζουμε τι ακριβώς συζητήθηκε. Μάλλον περισσότερο συμβολική και λιγότερο ουσιαστική ήταν αυτή η συνάντηση. Πόσο παράταιρη, όμως, εν μέσω του κλίματος που προκαλεί η επιθετικότητα της Τουρκίας…
Σε μια κλιμάκωση της ούτως ή άλλως εκρηκτικής σχέσης μας με την Τουρκία, κάτι που πρέπει να θεωρείται αναμενόμενο, τι χαρακτήρα θα λάβει ο εορτασμός του 2021; Τι ακριβώς θα λέμε όταν η Τουρκία θα μας απειλεί με όσα έκανε “στους παππούδες μας στη Σμύρνη”, όταν θα “γκριζάρει” ανεξέλεγκτα στο Αιγαίο και την Κρήτη, όταν θα αμφισβητεί ότι η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη είναι ελληνική, όταν θα στέλνει γεωτρύπανα στο Καστελόριζο; Τι ακριβώς θα λέμε εάν συμβεί ένα “θερμό επεισόδιο”;
Η “εκστρατεία του Έβρου” (κατά ορισμένους “έπος”) ανέδειξε μια εθνικιστική πλευρά μερίδας της κοινωνίας, το εμπόριο πατριωτισμού γνωρίζει “δόξες” και κυβερνητικοί βουλευτές ντύνουν τις δηλώσεις τους στο χακί.
Πως θα αντιμετωπίσει η “Ελλάδα 2021” αυτόν τον πολεμοχαρή ενθουσιασμό, την επανάληψη ενός ακόμα μικρού διχασμού ανάμεσα σε “υπερπατριώτες” και “προδότες”, τους αυτόκλητους υπερασπιστές του Έθνους στη μεθόριο του Έβρου ή τα νησιά; Πως θα σταθεί απέναντι στο “δηλητήριο” των νέων “εθνικών ταγμάτων” που προπηλακίζει πρόσφυγες και μετανάστες;
Αλλά και στο γεγονός ότι πιθανώς η κυβέρνηση επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί αυτό ακριβώς το κοινωνικό κλίμα για να δρομολογήσει πολιτικές εξελίξεις;
Τα έχει σκεφτεί κανείς όλα αυτά; Και αναφερόμαστε, φυσικά, εκείνους που δεν διακατέχονται από αλλότριες σκοπιμότητες και μπορούν να τα σκεφτούν…
SiteDesign