Μεταναστευτική κρίση: “Προβλέψιμοι” χωρίς συμμάχους ή απρόβλεπτοι και ενωμένοι;

Ας μην κοροϊδεύομαστε μεταξύ μας- κυβέρνηση, κόμματα, μέσα ενημέρωσης και “οπαδοί” ‘ενθεν κακείθεν. Στον ωμό εκβιασμό του Ταγίπ Ερντογάν που “εργαλειοποιεί” δεκάδες χιλιάδες κατατρεγμένους πρόσφυγες και μετανάστες, η Ελλάδα –κράτος του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε και μέλος του ΝΑΤΟ που τηρεί κατά κεραία τις “υποχρεώσεις” για τις αμυντικές δαπάνες– είναι σχεδόν μόνη της.

Γράφει ο ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ

Τα δείγματα γραφής των εταίρων και συμμάχων είναι σαφή, και όποιος δεν τα αντιλαμβάνεται το κάνει σκοπίμως με όρους εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης, αλλά, εν τέλει, υπονομεύει την ίδια την υπόσταση της χώρας δεδομένου ότι το μεταναστευτικό δεν είναι “πρόβλημα συγκυρίας” αλλά γεωπολιτική συνθήκη μακράς διαρκείας.

Πρώτον, το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ εξέδωσε ανακοίνωση- απάντηση στο hellasjournal.com του Μιχάλη Ιγνατίου, η οποία αναπαράγεται σχεδόν από το σύνολο των μέσων ενημέρωσης υπό τον τίτλο ” Οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Ελλάδας να εφαρμόζει τους νόμους πάνω στα σύνορα της”.

Συνιστά αυτή η διατύπωση είδηση; Θα μπορούσαν, δηλαδή, οι ΗΠΑ ή οποιοσδήποτε άλλος διεθνής οργανισμός να μην αναγνωρίζουν αυτό το δικαίωμα;

Η πραγματική είδηση βρίσκεται, όμως, παρακάτω:

“Γνωρίζουμε αυτά τα δημοσιεύματα (σ.σ για τους μετανάστες που επχιειρούν να εισέλθουν σε ελληνικό έδαφος) και παρακολουθούμε στενά την κατάσταση. Καλούμε και τις δύο πλευρές να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση, καθώς αυτή η κατάσταση εξελίσσεται στα ελληνοτουρκικά σύνορα“.

Και, όπως αναφέρει το κρατικό ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο εκπρόσωπος του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ ” …κινούμενος σε αυτό το πλαίσιο, προέτρεψε την Τουρκία και την Ελλάδα να διασφαλίσουν ότι θα διαχειριστούν τη συγκεκριμένη κατάσταση κατά έναν τρόπο που θα είναι συμβατός τόσο με το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα όσο και με το διεθνές προσφυγικό δίκαιο”.

Για ακόμα, μία φορά, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξομοιώνουν τον “θύτη” με το “θύμα”. Καλούν ταυτοχρόνως Ελλάδα και Τουρκία να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση, ωσάν να είμαστε και εμείς μέρος της κρίσης, παραγνωρίζοντας πως η μόνη χώρα που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο είναι η Τουρκία.

Δεύτερον, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ διατυπώνει μια γενικόλογη “έκκληση για ηρεμία” και επισημαίνει: “Οι χώρες έχουν ασφαλώς το νόμιμο δικαίωμα να ελέγχουν τα σύνορά τους (σ.σ αυτονόητο αλλά…τυπικά ανόητο να επισημαίνεται) και να διαχειρίζονται τις παράνομες μετακινήσεις, όμως θα πρέπει να δείχνουν αυτοσυγκράτηση στη χρήση υπερβολικής και δυσανάλογης βίας και να εφαρμόσουν ένα σύστημα που θα επιτρέπει να υποβάλλονται αιτήματα για παροχή ασύλου με συντεταγμένο τρόπο”.

Ο ΟΗΕ προτρέπει, δηλαδή, κυρίως την Ελλάδα να δείξει αυτοσυγκράτηση στην χρήση “υπερβολικής βίας”. Καμία λέξη για το κράτος-διακινητή των μεταναστευτικών ροών, τη χώρα που παραβιάζει κάθε έννοια διεθνούς προσφυγικού δικαίου και καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Τρίτον, ερωτηθείσα από την γερμανική FAZ η Καγκελαρία στο Βερολίνο για την κρίση στην ελληνοτουρκική μεθόριο, αρνείται να καταδικάσει το καθεστώς Ερντογάν και καταλήγει στην υποκριτική “ευχή” …“να τηρηθεί η συμφωνία Ε.Ε- Τουρκίας για το προσφυγικό”. Να τηρηθεί, δηλαδή, η Κοινή Δήλωση του 2016 την οποία μονομερώς καταργεί η Άγκυρα ανοίγοντας τα δικά της σύνορα και ωθώντας οργανωμένα δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους προς το ελληνικό έδαφος!

Μέχρις ώρας η Άγκελα Μέρκελ δεν έχει σηκώσει το τηλέφωνο για να διαμαρτυρηθεί στον Ερντογάν, ο οποίος την εξέθεσε προχθές κατηγορώντας την ότι δεν έχει εκταμιεύσει ούτε καν ένα ποσό 25 εκατ. που του είχε υποσχεθεί για την φιλοξενία Σύρων προσφύγων. Στο δε ελληνικό αίτημα να αναλάβει πρωτοβουλία για τη σύγκληση Συνόδου Κορυφής για την μεταναστευτική κρίση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εισέπραξε αρνητική απάντηση από την Γερμανίδα Καγκελάριο.

Ανώτερο στέλεχος του κυβερνώντος CDU (“αδελφό” κόμμα της Ν.Δ στην πολιτική οικογένεια του ΕΛΚ), ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερμανικής Βουλής –καθόλου τυχαίο πρόσωπο– Νόρμπερτ Ρέτγκεν δηλώνει στην FAZ πως “το άνοιγμα των τουρκικών συνόρων έχει μεν «προς τα έξω την μορφή μιας απειλής», επί της ουσίας πρόκειται όμως για μια «κραυγή βοήθειας» προς την Ευρώπη. Ο πρόεδρος Ερντογάν απέτυχε στην προσπάθειά του να συνεργαστεί με τη Ρωσία. Με το άνοιγμα των συνόρων ζητά τώρα την βοήθεια των Ευρωπαίων”.

“Κραυγή βοήθειας προς την Ευρώπη”, λοιπόν, η μονομερής κατάργηση της Κοινής Δήλωσης του 2016 και η κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου. “Κραυγή βοήθειας” η προσβολή εδάφους χώρας μέλους της Ε.Ε στα σύνορά της που συμπίπτουν με τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης! Οι λέξεις υποκρισία και φαρισαϊσμός δεν μπορούν να αποτυπώσουν πλήρως την προκλητική στάση των Γερμανών.

Τέταρτον, το ΝΑΤΟ, στην τελευταία διάσκεψη των μονίμων αντιπροσώπων στις Βρυξέλλες, αρνήθηκε να συμπεριλάβει στο κείμενο αποτελεσμάτων οποιαδήποτε διατύπωση για την μεταναστευτική κρίση που προκαλεί η Τουρκία απορρίπτοντας το αίτημα του Έλληνα εκπροσώπου. Η δε Ελλάδα περιλαμβάνεται στις χώρες που συνυπογράφουν κείμενο με το οποίο εκφράζεται η θλίψη του οργανισμού για την απώλεια τούρκων στρατιωτών στο συριακό μέτωπο και παραχωρούνται στην Τουρκία διευκολύνσεις σχετικά με τις πτήσεις στον εναέριο χώρο πάνω από τις περιοχές του Ιντλίμπ, όπου ο Ερντογάν έχει εξαπολύσει νέα επίθεση κατά των δυνάμεων του Άσαντ.

Πέμπτο, ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε πως εξετάζει σοβαρά να παραχωρηθούν στην Τουρκία πύραυλοι “patriot” για τις επιχειρήσεις της στη βόρεια Συρία, προφανώς ως τρανή ευκαιρία να ακυρωθεί η συμφωνία με τη Ρωσία για τους S-400 και να επιστρέψει ο “‘άσωτος υιός” στη δυτική αμυντική οικογένεια (ΝΑΤΟ-Ε.Ε).

Εν μέσω αυτού του καταιγισμού ευθείας στήριξης της Τουρκίας όσα είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εξερχόμενος από την έκτακτη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ στο Μέγαρο Μαξίμου ηχούν παράταιρα.

Η Ελλάδα έχει καταφανώς το δίκιο με το μέρος της έναντι ενός κράτους-ταραξία και εισπράττει μόνο προτροπές “επί ίσοις όροις“. Αλλά και παραινέσεις να μην παραβιάσει (εκείνη) το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η αναφορά του ΟΗΕ περί “μη χρήσης υπερβολικής βίας” εάν συνδυαστεί με τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου για “παράνομη” χρήση “σπρέϊ πιπεριού” και άλλων μέσων από τις ελληνικές αρχές στον Έβρο προοιωνίζεται τη στάση που θα κρατήσουν εάν -το απευχόμαστε- συμβεί κάτι τραγικό στα σύνορά μας.

Έναντι όλων αυτών, η κυβέρνηση αρκείται στην επικοινωνιακού τύπου παρουσία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αύριο στον Έβρο, και στην απόφαση να συγκληθούν τα Συμβούλια υπουργών Εσωτερικών (προωτοβουλία Μαργαρίτη Σχοινά) και Εξωτερικών (με αίτημα του Νίκου Δένδια). Δύο όργανα που δεν μπορούν να λάβουν καταλυτικές αποφάσεις και στην καλύτερη περίπτωση μπορούν να παραπέμψουν το θέμα ως παράρτημα στην ατζέντα της τακτικής Συνόδου Κορυφής του Μαρτίου.

Κυβερνητικά στελέχη, δε, και μερίδα του φιλοκυβερνητικού Τύπου ασχολούνται περισσότερο με το μύθευμα περί “απουσίας του Τσίπρα” και σχεδόν καθόλου με την ουσία του θηριώδους προβλήματος. Την ώρα που εξαγριωμένοι νησιώτες προπηλακίζουν μετανάστες, δυσφορώντας δικαίως για το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν προχωρά στην αποσυμφόρηση των νησιών, όπως η ίδια έχει δεσμευτεί (και με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα) εδώ και αρκετούς μήνες. Είναι εύκολο να βαρύνει ακόμα περισσότερο το κλίμα και να προκληθούν “τερατογεννέσεις” ακραίας, ρατσιστικής και διχαστικής πρακτικής.

Όμως, η πρωτοφανής μεταναστευτική κρίση που λαμβάνει κατά το Μέγαρο Μαξίμου χαρακτήρα “ασύμμετρης απειλής” δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ούτε μόνο αστυνομικά και στρατιωτικά, ούτε φυσικά με όρους διχασμού του τύπου “φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ”, “εάν κυβερνούσε θα άνοιγε τα σύνορα”, ή “γιατί σιωπά ο Τσίπρας”. Αντί η κυβέρνηση να εκφράζει ικανοποίηση για την ηπιότητα της αντιπολιτευτικής αντίδρασης από την Κουμουνδούρου αλλά και την Χαριλάου Τρικούπη, προσπαθεί ξανά μέσω αντιπροσώπων να μεταθέσει ευθύνες και να λοιδωρήσει πολιτικούς αντιπάλους. Ξεχνώντας, μάλλον, πως δεν είναι πια η αξιωματική αντιπολίτευση που πόνταρε στις ακραίες εκφάνσεις λαϊκής δυσαρέσκειας στο Μακεδονικό -τις οποίες υπέθαλψε και προκάλεσε- αλλά η εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας που οφείλει να διαχειριστεί ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα σε συνθήκες εθνικής ενότητας.

Μέχρις ώρας, δε, ο πρωθυπουργός δεν έχει ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς για τις δραματικές εξελίξεις, αρνείται να απαντήσει θετικά στο αίτημα για σύγκληση Συμβουλίου Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να πιέσει για τη σύγκληση έκτακτης Συνόδου Κορυφής, όπου η Ελλάδα αποφασιστικά να θέσει τους Ευρωπαίους προ των ευθυνών τους για ίση και δίκαιη κατανομή των προσφυγικών ροών σε όλα τα κράτη-μέλη, και για ευθεία καταδίκη της Τουρκίας που παραβιάζει διεθνές δίκαιο και την συμφωνία με την Ε.Ε.

Εάν ο “προβλέψιμος” εταίρος και σύμμαχος δεν γίνει απρόβλεπτος και δυναμικός, εάν δεν απαιτήσει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και δεν “απειλήσει”, γι αυτό, ακόμα και με μπλοκάρισμα κρίσιμων ευρωπαϊκών αποφάσεων, η “εθνική μας μοναξιά” και η υποκρισία της διεθνούς κοινότητας θα διευρύνονται.