Οι “αρμοί” της… αφέλειας

Οι “αρμοί της εξουσίας” ήταν η μεγάλη ευκαιρία για ένα εντυπωσιακό reunion του αντι-Σύριζα μετώπου που διέπρεψε, ως γνωστόν, πριν τις τελευταίες εκλογές με τα γνωστά αποτελέσματα. Έφθασαν οι τρεις αυτές λέξεις από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή του Caravel για να στοιχηθούν ξανά όλοι εκείνοι που πρωταγωνίστησαν στην επιτυχημένη πολιτική αποδόμηση ενός κόμματος και ενός πρωθυπουργού.

Οι “αρμοί της εξουσίας” μεταβλήθηκαν σε λίγες ώρες στο ριμέϊκ του αφηγήματος περί ενός αυταρχικού ΣΥΡΙΖΑ που επιδιώκει να γκρεμίσει τα ιερά και τα όσια της αστικής δημοκρατίας και να εγκαθιδρύσει μια …αριστερή χούντα, όπως συντεταγμένα δήλωσαν κάποια κυβερνητικά στελέχη και μέσα ενημέρωσης.

Η αστάθεια της κυβέρνησης που στέκει αμήχανη μπροστά σε μείζονα θέματα, από το προσφυγικό και το ασφαλιστικό μέχρι τα ελληνοτουρκικά, έμεινε για λίγο στην άκρη προκειμένου να αναδειχθεί το κρυφό σχέδιο της “δεύτερης φοράς”. Και, ίσως, να ανακαλέσουν ορισμένοι στη μνήμη τους ως χρήσιμο και αναγκαίο το σχέδιο που είχε προτείνει προεκλογικά σημαίνον στέλεχος της Ν.Δ και υπουργός, πια, της κυβέρνησης για την ανάγκη να “τσακιστεί” η (δήθεν) “ηγεμονία της Αριστεράς”, κατά τρόπο, μάλιστα, που να μην μπορεί να επανέλθει στην εξουσία. Για την ανθεκτικότητα κάποιων άλλων “αρμών” είχαν μιλήσει, τότε, οι θιασώτες αυτού του σχεδίου, αλλά διέλαθε της προσοχής μας…

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι τι κάνουν οι άλλοι.

Το ότι το αντι-Σύριζα μέτωπο δεν έφυγε σε διακοπές μετά την ευρεία εκλογική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν γνωστό. Όποιοι πίστεψαν πως “job is done”, οπότε έχει συρρικνωθεί ο κίνδυνος, κατάλαβαν -εκ των υστέρων- πως οι εμπευστές παραμένουν πάντοτε σε εγρήγορση. “Φάγαμε πολύ ξύλο αλλά είπαμε την αλήθεια”, ανέφερε, χαρακτηριστικά, ο Αλέξης Τσίπρας στην διαδικτυακή (isyriza) επικοινωνία του με τα μέλη του εγχειρήματος του μετασχηματισμού.

Μπορεί να πει κανείς πως η απάντηση δείχνει άγνοια κινδύνου. Μόνο που δύσκολα συγχωρείται κανείς να αγνοεί τον κίνδυνο όταν έχει ήδη υποστεί αρκετές φορές τις συνέπειες του να παίζει με τα σπίρτα. Κάποιος εύστοχα έγραψε στα social media πως “ο Τσίπρας θυμίζει μερικές φορές έναν vegan σε ένα τραπέζι με φανατικούς κρεατοφάγους”. Εάν κάποια στιγμή τελειώσει το κρέας είναι πολύ πιθανό να γίνει ο ίδιος τροφή…

Είναι υποκριτική η αντίδραση όσων τον κατηγόρησαν για όσα δήθεν υπονοούσε με τους “αρμούς της εξουσίας”; Προφανώς και είναι. Και αποδείχθηκε από το γεγονός πως οι εξηγήσεις που έδωσε εξαφανίστηκαν. Διότι στην πολιτική αντιπαράθεση που διεξάγεται στο πεδίο των μίντια αυτό που μετράει δεν είναι ούτε οι προθέσεις, ούτε οι εκ των υστέρων εξηγήσεις. Ούτε καν η “αλήθεια”, η οποία, άλλωστε, κατά τη γνωστή ρήση, δεν πρέπει να χαλάει ποτέ μια ωραία ιστορία.

Και είναι διπλά υποκριτική η αντίδραση όταν απαντες γνωρίζουν πόσο εύκολα μπορούν πράγματι οι μηχανισμοί του κράτους και της επικοινωνίας να διαλύσουν πολιτικές και να ενοχοποιήσουν τις καλύτερες προθέσεις. Οι διδάξαντες στις εποχές του παλαιού δικομματισμού το γνώριζαν καλά αυτό και έπραξαν τα δέοντα.

Όμως, οι λογογράφοι, κάποιοι “αψείς” του περιβάλλοντός του, αλλά και ο ίδιος ο Τσίπρας πρέπει να κατανοήσουν κάποτε πως το αντι-Σύριζα μέτωπο δεν συνταξιοδοτήθηκε επειδή νίκησε στις εκλογές ο Μητσοτάκης και κυβερνά με άνετη πλειοψηφία.

Οφείλει να προσέχει κάθε λέξη που λέει όταν θέλει να απευθύνεται όχι μόνο σε εκείνους που τον πιστεύουν αλλά, κυρίως, σε εκείνους που τον αμφισβητούν αλλά θέλουν να τον ακούσουν…

Σ.Κ